Δ΄ Ράϊχ

Είναι καιρός να πιστέψουμε ότι ήταν μέγα ιστορικό λάθος η ίδρυση του Ελληνικού Κράτους. Οι Έλληνες θα έπρεπε να παραμείνουν έμποροι των εθνών, κοσμοπολίτες, εφοπλιστές, διανοούμενοι, εφευρέτες, πειρατές και ό,τι άλλο χαρακτηρίζει αυτήν την υπέροχη φυλή. Αν ανατρέξουμε στην Ιστορία φαίνεται πράγματι να ήταν λάθος. Από την αρχή, όλες οι γνωστές αυτοκρατορίες έκαναν τα πάντα, την στιγμή που αδυνατούσαν αν μας ελέγξουν σε θάλασσες και στεριές, να μας μαντρώσουν σε ένα οικόπεδο. Με την γένεση του Ελληνικού Κράτους, όλοι αυτοί έσπευσαν να μας χειραγωγήσουν και να μας ποδηγετήσουν. Από την εποχή της Βαυαροκρατίας, ο μισελληνισμός Γερμανών, Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων ήταν εμφανής. Μας καταλήστεψαν γενικώς. Η Ελληνική Τέχνη κοσμεί τα μουσεία όλων αυτών και ο ελληνικός χρυσός φούσκωσε τις τσέπες τους. Φρόντισαν να καταχρεώσουν το νεοσύστατο ελληνικό κρότος και να υποθηκεύσουν το μέλλον του ήδη από το 1830, ασφαλώς με την συνδρομή των ντόπιων λακέδων. Με την οικογενειοκρατία και τον νεποτισμό μάς χαλιναγώγησαν απολύτως. Οι χθεσινοβραδυνές προκλήσεις των Γερμανών, με τις ασχήμιες στην Αφροδίτη της Μήλου και τον διαχωρισμό των αρχαίων Ελλήνων από τους νεοέλληνες για μία εισέτι φορά, δείχνουν ότι συνεχίζεται μια συγκεκριμένη πολιτική. Το Γερμανικό κεφάλαιο ανέκαθεν δημιουργεί προβλήματα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και πάντοτε αναζητεί ζωτικό χώρο. Προκάλεσε δυο καταστροφικότατους παγκοσμίους πολέμους που διέλυσαν την Ευρώπη (τα αποθέματα χρυσού της Ελλάδος καταληστεύθηκαν από το Γ΄ Ράϊχ, το ’42, και οι σύμμαχοί μας μάς οδήγησαν σε εμφύλια καταστροφική σύρραξη). Στις μέρες μας δημιούργησε την ζώνη του Ευρώ, πολιτική καθαρώς υπέρ του Γερμανικού χρηματιστηριακού και όχι μόνο κεφαλαίου. Είναι εκτίμηση πολλών ότι η Ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι «όνειρο απατηλό». Την στιγμή που η Αμερική κινείται αναπτυξιακώς, αγνοώντας τα ελλείμματα, η ζώνη του Ευρώ, με ατμομηχανή την Γερμανία, διολισθαίνει με σύμφωνα σταθερότητος σε μια αντιαναπτυξιακή πολιτική. Ακόμη και σήμερα ο Έλληνας εξακολουθεί να χλευάζεται, χωρίς να φταίει, στερούμενος πολιτικής ηγεσίας, ικανής να οδηγήσει την χώρα. Θα πει κάποιος πως αυτός ο λαός έχει τις ευθύνες του. Ο αντίλογος είναι πως το πελατειακό κράτος, που στήθηκε από το 1830 και δώθε, είναι πανίσχυρο. Δημιούργησε στον Έλληνα ελλείμματα παιδείας και διοίκησης. Η ακρισία που χαρακτηρίζει σήμερα την Ελλαδική κοινωνία είναι απόρροια αυτών των σκοπίμων πολιτικών. Πώς να μην μας χλευάζουν οι Γερμανοί και πώς να μην μας τα παίρνουν με τα προϊόντα τους, που έχουν κατακλύσει ασύδοτα την ελληνική αγορά; Μας υπερδάνειζαν με αλχημείες για να αγοράζουμε τα προϊόντα τους και τώρα απλώς θέλουν να μας τα πάρουν όλα. Θα αρκούσε μια δήλωση του Έλληνα Πρωθυπουργού για μποϊκοτάζ των Γερμανικών ή άλλων προϊόντων ή -ακόμη παραπέρα- και για τορπιλισμό της ζώνης του Ευρώ, για να κάτσουν όλοι αυτοί στα πίσω πόδια τους. Από την στιγμή όμως που η πολιτική μας ηγεσία, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, αναφέρεται στην αναξιοπιστία και αφερεγγυότητα αυτής της χώρας, τι διάολο να κάνει κι αυτός ο λαός, πώς να αντιδράσει ο Έλληνας; Με όποιο τρόπο, πρέπει οπωσδήποτε να μάθει να κρίνει και να διακρίνει αφ’ εαυτού.