λάβαμε και δημοσιεύουμε..

Ελληνοαμερικανικές "αλχημείες" στην Αγία Σοφία με πιθανές ανυπολόγιστες συνέπειες για την ΕλλάδαΤην Παρασκευή 17 Σεπτέμβρη ο ελληνοαμερικανός γερουσιαστής Κρις Σπύρου θα κάνει ένα τραγικό λάθος ή άλλη μια σκόπιμη εθνική τραγωδία;Με σαθρά επιχειρήματα όπως «Ποιος Ορθόδοξος δεν θα ήθελε να λειτουργηθεί στο Ναό της του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη; Ποιος Έλληνας δεν θα ήθελε να διαβεί και πάλι τις γιγαντιαίες ξύλινες πόρτες του Ιουστινιανού και να εισέλθει στη Μεγάλη Εκκλησιά του Γένους και της Ορθοδοξίας, στο σύμβολο της εξελληνισμένης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας; Ο Κρίς Σπύρου και η σκοτεινή παγκόσμια ενορία θα ενώσουν τις υποτιθέμενες κρυφές τους ελπίδες, τους μύχιους πόθους τους σε μια αμφιβόλου σκοπιμότητας σιωπηλή προσευχή στην Αγία Σοφία.
Σίγουρα όλοι, (όπως υποστηρίζει) θα συμμετέχουμε σε αυτή την αλχημεία;
Αδιαφορεί προκλητικά για την έλλειψη άδειας τόσο από το γειτονικό κράτος, που έχει την ευθύνη της προστασίας του Ναού που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο, όσο και από την εκκλησιαστική Αρχή που είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ισχυρίζεται πως ο Πατριάρχης είναι «όμηρος» (sic!)- αλλά τα περίφημα ανθρώπινα δικαιώματα, η δισχιλιετή παράδοση και οι Ιεροί Κανόνες της παγκόσμιας Ορθοδοξίας επιβάλλουν το βήμα αυτό.
Να θυμίσουμε ότι η "Παγκόσμια Ενορία" που δημιούργησε και δεν υπάγεται σε καμμιά εκκλησιαστική Αρχή και επισύρει ερωτηματικά τόσο για το ασαφές καταστατικό της όσο και τη χρησιμότητά, ή σκοπιμότητά της.
Έτσι, ετοιμάζει τις βαλίτσες του, και μαζί με άλλους 250 «πατριώτες και Ορθοδόξους έλληνες» θα μεταβούν στην Πόλη, ώστε στις 17 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της εορτής της Αγίας Σοφίας, να τελέσει τη λειτουργία, με παπά αγνώστου ταυτότητας και προελεύσεως.
Με μια μικρή ιστορική αναδρομή να θυμίσουμε ότι ο Ναός της Αγίας Σοφίας δεν είναι αφιερωμένος στην Αγία Σοφία που εορτάζει στις 17 Σεπτεμβρίου αλλά στην του Θεού Σοφία και κατά τα βυζαντινά χρόνια ο Ναός πανηγύριζε από κτίσεώς του, την ημέρα των εγκαινίων του, δηλαδή στις 23 Δεκεμβρίου και μέχρι τις 28 Μαΐου του 1453. Επαναλειτούργησε δε μία ακόμα φορά κάτω από τη στρατιωτική εποπτεία των Ελλήνων του μεγαλοϊδεατισμού το 1919 για μία μόνο φορά και κάτω από απίστευτες συνθήκες και …συνέπειες.
Οι προεκτάσεις της πράξεως αυτής για τα εθνικά μας θέματα είναι πολύ επικίνδυνες. Οι παληκαρισμοί του Κρις Σπύρου και η ασφάλεια της αμερικανικής του υπηκοότητας, να είστε βέβαιοι ότι θα δημιουργήσει de facto καταστάσεις και τετελεσμένα. Κανείς δεν θα μπορέσει να αναχαιτίσει τη διεκδίκηση της Τουρκιάς για επαναλειτουργία των τζαμιών στην Ελλάδα.
Ο τσαμπουκάς Κρις Σπύρου, ρίχνει λάδι στη φωτιά, ή βούτυρο στο ψωμί αν θέλετε, των μουσουλμάνων γειτόνων μας όπου με πρόσχημα τα υποτιθέμενα ανθρώπινα δικαιώματα θα εντείνουν τις διεκδικήσεις τους, ενώ κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την αντίδραση των φανατικών γειτόνων μας και μάλιστα σε μια τέτοια πράξη χωρίς την άδεια των Τουρκικών αρχών.
Και ενώ είναι αδύνατον να μην αντιλαμβάνεται ως Αμερικανός πολιτικός τις λεπτές εθνικές και θρησκευτικές ισορροπίες της υπόθεσης, το μόνο που οφείλουμε να σκεφθούμε είναι η σκοπιμότητα.
Σε μια περίοδο γενικευμένης αναταραχής, κοινωνικών αδικιών, οικονομικής εξαθλίωσης, αποδιοργανωμένου στρατού και με κατοχική κυβέρνηση υποτέλειας, η πράξη αυτή μόνο ως προβοκάτσια κατά του Ελληνισμού μπορεί να εκληφθεί.
Κάλλης Κωνσταντίνος
Ιστορικός.