21η Απριλίου 1967

«Πιστεύω ότι μια δικτατορία, υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να θεωρηθεί ως ιστορικά απαραίτητος όταν επιβάλλεται από τον αναπόφευκτο νόμο της συντήρησης του έθνους. Υπό τέτοιους όρους, μπορεί να είναι ευεργετικό.» Αυτά διεκήρυττε ο «Γέρος της Δημοκρατίας» σε άρθρο του στην εφημερίδα «Καθημερινή» την 07η Ιανουαρίου 1934. Πέρασαν 45 χρόνια. Σχεδόν μισός αιώνας, από το βράδυ της 20ης προς την 21η Απριλίου 1967, τότε που μια μεγάλη ομάδα Ελλήνων αξιωματικών, με ηλικία στα 45 και 50 χρόνια, θέτοντας σε εφαρμογή το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ με κωδικό Σχέδιο «Προμηθεύς», χάλασε τα ανώμαλα οργανωμένα σχέδια κάποιων ξενοκίνητων θυλάκων του κόκκινου φασισμού που δυστυχώς δρούσαν και δρούν στα σπλάχνα του Ελληνικού Έθνους. Η χώρα βρισκόταν ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο, όπως ακριβώς τώρα. Στην επικρατούσα συλλογιστική των «επαναστατών» η κοµµατοκρατία και η φαυλοκρατία είχαν οδηγήσει στην απαξίωση όλων των ιδανικών, στην αναρχία και στον «ηθικό ξεπεσµό» του πολιτικού βίου της χώρας. Δεν θα μπορούσαν φυσικά να έχουν ειπωθεί λόγια καλλίτερα από τις δηλώσεις του «Εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή, στην συνέντευξή του προς την εφημερίδα «Le Monde» κατά την 29-11-1967, η οποία και αναδημοσιεύθηκε στην Ελλάδα στις 05-12-1967…..«Ουδείς είναι εις θέσιν να ανατρέψη ένα υγιές καθεστώς. Δύναται τις να είπη ότι η Δημοκρατία εδολοφονήθη εν Ελλάδι υπό ελεύθερον καθεστώς και ότι οι συνταγματάρχαι δεν έκαμαν άλλο παρά να της δώσουν την χαριστική βολή...Ένα άλλος κίνδυνος καραδοκούσε. Η πολιτική και ηθική αναρχία...Γνωρίζω επίσης ότι η χώρα συγκλονιζομένη απο άγρια πολιτικά πάθη ωδηγείτο προς αδελφοκτόνο σπαραγμό. Υπήρξε κίνδυνος να καταλήξωμεν εις τον κομμουνισμόν. Και ο κίνδυνος αυτός δεν είναι θεωρητικός, εάν ληφθή υπ’ όψιν ότι η Ελλάς υπήρξε δύο φορές το Βιετνάμ της Ευρώπης..» Κεντρικό σύνθημα της «επανάστασης» της 21ης Απριλίου 1967, ήταν η επιστροφή στις ρίζες, με την υπόµνηση των πατροπαράδοτων ιδανικών, όπως αποτυπώνοταν στο τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», ιδανικές αρχές που συνιστούσαν την ελληνοχριστιανική παράδοση και στον πυρήνα της παράδοσης, τροφοδότης και αναπαραγωγός της, βρισκόταν η οικογένεια, η οικογένεια που οι «Δημοκράτες» του σήμερα κατάφεραν δυστυχώς ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Ιστορικώς είναι αλήθεια ότι το καθεστώς επεκράτησε πλήρως. Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, όλα τα ξένα κράτη και κατ’ εξοχήν τα τέως κομμουνιστικά, νομιμοποίησαν το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967, συνεργάστηκαν διπλωματικώς, εμπορικώς και οικονομικώς μαζί του αλλά και ανέπτυξαν τις καλύτερες δυνατές σχέσεις. Συνήψαν διεθνείς συμβάσεις που εξακολούθησαν υφιστάμενες και απο τις κυβερνήσεις της «μεταπολιτεύσεως». Ο Υπουργός Συντονισμού συνταγματάρχης Νικόλαος Μακαρέζος την 22α Μαΐου 1973 επισκέφθηκε την Κίνα και συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Κίνας Τσού εν Λάϊ ενώ ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Μίλχους Νίξον, δέχθηκε τον Υπουργό Εσωτερικών Ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό στον Λευκό οίκο. Βεβαίως η Ιστορία δεν μίλησε ακόμη ούτε για τα επιτεύγματα ούτε για τα λάθη του στρατιωτικού καθεστώτος και επειδή κάποτε πρέπει τα πράγματα να τα βάλουμε στη θέση τους αρκεί να θυμίσουμε ότι, τον Ιούλιο του 1974 οι Συνταγματάρχες παρέδωσαν στους «Δημοκράτες» της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας την χώρα με ένα μηδαμινό εξωτερικό χρέος της τάξεως των 400 εκατομμυρίων Ευρώ [115 δισεκατομμύρια Δραχμές] ενώ τότε... το 1971 και το 1972 η Ελλάδα τιμήθηκε με το βραβείο «Όσκαρ» των Οικονομικών Τάϊμς του Λονδίνου, για την καλύτερη καθολική της οικονομική επίδοση σε όλους τους τομείς και την επίτευξη ρυθμού αναπτύξεως 8,12%. Και οι αγρότες οπωσδήποτε δεν θα έχουν λησμονήσει την διαγραφή των χρεών τους ως και οι παλαιότεροι τεχνικοί θα θυμούνται ότι, το πολυθρύλητο έργο «Εγνατία οδός» είχε αναληφθεί από Κοινοπραξία 28 ελληνικών τεχνικών εταιρειών με ημερομηνία περατώσεώς του την 31-12-1976 και ότι αν δεν διεκόπτετο από την «μεταπολιτευτική» κυβέρνηση Καραμανλή, προς διενέργεια ανακρίσεων γιά τυχόν ατασθαλίες και την άσκηση διώξεως εναντίον των ενεχομένων στην διαπραγμάτευση και υπογραφή των συμβάσεων που το 1979, μετά από πενταετή εξονυχιστική δικαστική έρευνα, εξεδόθη αθωωτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών με επαινετικά σχόλια για την «χρηστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος». Κι ακούμε σήμερα, τους δήθεν δημοκράτες, να μιλούν για επάρατο, να μιλούν για Χούντα, για κατάλυση της Δημοκρατίας, για απομόνωση του πολιτικού κόσμου, για κλείσιμο της Βουλής, για λογοκρισία και φόβο. Ποιός αλήθεια μπορεί να αρνηθεί τα πραγματικά περιστατικά που διαδραματίζονταν την εποχή εκείνη; Η αποσάθρωση του πολιτικού βίου της χώρας με αποκορύφωμα την πολιτική κρίση του Ιουλίου του 1965, τις «Κυβερνήσεις της Αποστασίας» του 1965-1966 και την ανάμειξη του Παλατιού στα πολιτικά δρώμενα, την ανάμειξη εξωπολιτικών παραγόντων, όπως εκδοτών εφημερίδων, αυλικών αξιωματούχων και Αμερικανών διπλωματών που στόχευαν να εξουδετερώσουν κάποιες «επικίνδυνες» γι’ αυτούς εξελίξεις, δεν είναι άραγε αρκετά για να δικαιολογήσουν την πρωτοβουλία των Ελλήνων αξιωματικών για την σωτηρία του Έθνους; Μιλούν οι δήθεν Δημοκράτες για κατάλυση της «Δημοκρατίας». Ποιάς αλήθεια Δημοκρατίας; Αυτής που έδωσε 53% των ψήφων του λαού σε ένα κόμμα για να κυβερνήσει και αυτό το κόμμα κατάντησε ένα θλιβερό απομεινάρι του; Ποιάς Δημοκρατίας; Των Λαμπράκηδων του Μίκη Θεοδωράκη; Του ΑΣΠΙΔΑ; Της ΛΙΤΤΟΝ; Της Δημοκρατίας του προπηλακισμού; Της βίας και της νοθείας ή των συνοδοιπόρων; Ποιάς Δημοκρατίας; Της Δημοκρατίας των αποστατών και της διασάλευσής της; Της μαύρης Δημοκρατίας, όπως το παρακράτος ή της κόκκινης, όπως το αίμα του Γρηγόρη Λαμπράκη στις 22 Μαΐου του 1963; Της Δημοκρατίας που ανέχθηκε ή και εξέθρεψε αυτό το παρακράτος; Της Δημοκρατίας την λειτουργία της οποίας διέπει η χαρακτηριστική φράση του πρωθυπουργού της: «Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο;». Αυτής της Δημοκρατίας που ο πρωθυπουργός της χώρας δραπετεύοντας στο εξωτερικό, στις 09 Δεκεμβρίου 1963, με ψεύτικο διαβατήριο και με το ψευδώνυμο «Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης», διακήρυττε ότι: «Ένας πούστης και μια πουτάνα κάνουν κουμάντο σε αυτόν τον τόπο»; Μιλούν για απομόνωση του πολιτικού κόσμου; Ποιών πολιτικών ανδρών; Του Ευταξία; Του Ροδόπουλου ή του Νόβα; Μήπως των τροτσκιστών του Ανδρέα και των αποστατών του 1965; Μιλούν για κλείσιμο της Βουλής. Αλήθεια ποιάς Βουλής; Αυτής που δεν μπορούσε να εκλέξει πρόεδρό της για γίνει περίγελος των ηττημένων, όπως έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου; Ή μήπως εκείνης της Βουλής του καρεκλοπόλεμου και της αυτοκαταργήσεώς της; Μιλούν οι ψευτοδημοκράτες για λογοκρισία. Ναι αλλά σε ποιούς; Σε αυτούς που οι αγανακτισμένοι πολίτες καίγανε τις εφημερίδες τους; Σε ποιούς; Αυτούς που ένα χρόνο μετά την επικράτηση την δήθεν Χούντας, έγλειφαν τον ηγέτη της; Μιλούν για φόβο. Για ποιό φόβο μιλούν όταν η ελληνική κοινωνία κοιμόταν με ανοικτές τις μπαλκονόπορτες και στους κήπους χωρίς μαντρότοιχους και κάγκελα; Που ο κόσμος περπατούσε καθ’ όλο το 24ωρο ανενόχλητος, χωρίς εγκληματίες, χωρίς λαθρομετανάστες, χωρίς ληστές και βιαστές; Για ποιόν φόβο μιλούν όταν ο κατηγορούμενος για τον ΑΣΠΙΔΑ Ανδρέας Παπανδρέου, έπαιρνε διαβατήριο από τον Υπουργό των Εσωτερικών για να μεταβεί στο Εξωτερικό αφού προηγουμένως εκθείαζε το καθεστώς; Όταν ό αρχηγός των Λαμπράκηδων Μίκης Θεοδωράκης έφευγε αγκαζέ με ένα Γάλλο πολιτικό ή όταν ο Μαγκάκης πέρναγε τα σύνορα με την συνοδεία ενός Γερμανού ή μήπως όταν ο Δικτάτορας αμνήστευε τον επίδοξο δολοφόνο του; Μιλάνε για τα πέτρινα χρόνια της Χούντας. Όταν η ανεργία ήταν στο 0,5%, όταν το δολάριο είχε σταθερά για χρόνια 30 δραχμές και η λίρα 300. Μιλάνε για Χούντα. Ποιά Χούντα; Αυτή που είπε ΟΧΙ στους Αμερικανούς λόγω της αρνήσεως της, να επιτρέψει τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973; Τώρα, εδώ και 45 χρόνια χορτάσαμε από Δημοκρατία και Σοσιαλισμό. Χορτάσαμε ανεργία και φτώχεια. Χορτάσαμε λαθρομετανάστες και ξεπούλημα των πάντων. Χορτάσαμε σκάνδαλα και διαφθορά. Χορτάσαμε αλλαγή, υπέρβαση, μεταρρύθμιση, επανίδρυση, νέα αρχή, επανεκκίνηση. Χορτάσαμε ανασυγκρότηση, ανάταξη, ανόρθωση και νέα πορεία. Καταντήσαμε ξένοι στην πατρίδα μας. Καταντήσαμε κατάδικοι αμπαρωμένοι στα σπίτια μας με διπλές και τριπλές κλειδαριές. Καταραμένη γενιά του Πολυτεχνείου που σκορπώντας φρούδες ελπίδες στον Λαό και με τα τάματά σας αποβλέπατε στα νάματα της εξουσίας. Καταραμένη γενιά, έχουμε την επίπλαστη Δημοκρατία σας. Ας την χαίρεστε εσείς οι εμπνευστές της. Εμάς δεν μας κάνει αυτή σας η Δημοκρατία. Δεν μας κάνει γιατί δεν μας πρέπει μιά τέτοια Δημοκρατία. Αυτή σας η Δημοκρατία είναι ΥΒΡΙΣ προς τον Έλληνα άνθρωπο. Αφού με ένα καλά οργανωμένο σχέδιο του σύγχρονου σκοταδισμού των μίσθαρνων οργάνων τους ΜΜΕ αλλοίωσαν τα πάντα αρχίζοντας από την καταστροφή της σκέψης, δαιμονοποιώντας και αναποδογυρίζοντας το περιεχόμενο των εννοιών και των λέξεων υποβιβάζοντάς τες στο επίπεδο των αγοραίων απλουστευτικών εξισώσεων εξαφάνισαν κάθε έννοια του Έθνους και την ίδια πλέον την έννοια «Άνθρωπος» καταλύοντας ύπουλα και πραξικοπηματικά την ιστορία μας, τα ιδανικά μας, την εθνική συνείδηση του Λαού μας, τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά μας και κάθε ιερό αγωνιστικό ακόμη σύμβολό μας, του ιστορικού, εθνικού, πνευματικού, θρησκευτικού και πολιτισμικού μας ερείσματος. Έτσι κατάφεραν να κατακερματίσουν τον κοινωνικό μας ιστό απογυμνώνοντας την ψυχή μας. Οι άνθρωποι του σήμερα, αυτοί οι επαγγελματίες κατασκευαστές ελπίδων, αυτοί οι λαθρέμποροι ιδεών, αυτοί οι γυρολόγοι της «Δημοκρατίας», έχουν απλώς την όψη του ανθρώπου και βρίσκονται σκορπισμένοι στο πουθενά και περιφέρουν πλέον το σαρκίο τους μασκαρεμένοι προσπαθώντας να γίνουν άνθρωποι αφού δεν υπήρξαν ποτέ. Σήμερα ζούμε την πιο αποτρόπαια και εφιαλτική δικτατορία της Νέας Τάξης και των εγχώριων ποικιλόχρωμων πολιτικών υπηρετών της που, εξοντώνοντας ακόμη και την ελπίδα, δεν έχουν αφήσει ΤΙΠΟΤΑ όρθιο σε τούτον τον ιερό τόπο. Σήμερα έχουν τελειοποιηθεί τα βασανιστήρια της επιβολής της σιωπής και της καλλιέργειας του τρόμου, έχει αναχθεί σε επιστήμη η τεχνική εξόντωσης των ανθρώπων, των ιδεών και της ελπίδας. Όλα αυτά τα μοχθηρά και δόλια κατοχικά ανδρείκελα με τις ακρωτηριασμένες συνειδήσεις, έχουν αναλάβει τον ρόλο του εκτελεστή ενός καταχθόνιου «συμβολαίου θανάτου» της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της υπό τις «εντολές» των δημίων του Ελληνισμού. Ζούμε μια, ιστορικά ανεπανάληπτη και ύπουλη, δικτατορική κατοχή των ανδρεικέλων της διεθνούς μαφίας του χρήματος, των νέων δωσίλογων της διεθνούς και εγχώριας ιμπεριαλιστικής χούντας που παρόμοια δεν έχει ζήσει το Ελληνικό Έθνος στην διαχρονική του πορεία. Μπροστά στο ζόφο που βιώνουμε σήμερα όσοι, περήφανοι για τον κυνισμό τους, μιλούν για τη δικτατορία των συνταγματαρχών επιδιώκουν να ξεπλύνουν τη συμμετοχή τους στο κατοχικό καθεστώς μιάς παράνομης κυβέρνησης εκφραστή του σύγχρονου φασισμού που στοχεύει στην κατασκευή ανθρώπων δειλών, μοιραίων και άβουλων οι οποίοι θα ανέχονται τα πάντα και θα παρακολουθούν, δίχως να το αντιλαμβάνονται, την αποσάθρωση και αποτέφρωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντός των. Τα δωσίλογα κυβερνητικά και κομματικά όρνεα, πιόνια του αφηνιασμένου Διεθνούς Σιωνισμού, της Νέας Εποχής και των κάθε είδους Λεσχών και Στοών [Μπίλντερμπεργκ, Ιλουμινάτι, Τριμερούς και άλλων «ευαγών» συμμοριών], επέπεσαν με πρωτοφανή φθονερή αγριότητα κατά της πατρίδας μας οδηγώντας την στον εφιάλτη και την φρίκη της σημερινής πλανητικής δικτατορίας τους που υπερβαίνει τα όρια της γενοκτονίας και της εθνοκτονίας του Έθνους των Ελλήνων. Η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 φυλάκιζε τους αντιπάλους της και ήταν υπαρκτή και ο αγώνας εναντίον της ήταν ένας πόλεμος συμβατικός. Γνώριζες τον εχθρό σου και διεξήγαγες τον πόλεμο κατά πρόσωπο. Η αόρατη Νεοταξήτικη όμως συμμορία του 2012, σέρνοντας στο λυκόφως, εν τυμπάνοις, τον αλληγορικό μακάβριο χορό της, το χορό του θανάτου του Έθνους μου, επιφέροντας την άλωση και την παράλυση της σκέψης και της βούλησης, δολοφονεί καθημερινώς ανθρώπους έχοντας καταγεγραμμένες μέχρι σήμερα στο ενεργητικό της 1.801 αυτοκτονίες Ελλήνων που θα απαιτήσουν εκδίκηση. Ο κύριος εχθρός τώρα είναι εντός των τειχών, αλλά ο εχθρός, χωρίς την βοήθεια των εσωτερικών πρακτόρων του, δεν μπορούσε να επιτύχει και η προσπάθεια του διεθνούς Σιωνισμού ο οποίος με τα εγχώρια προγεφυρώματά του επιδιώκει τον αφανισμό μας ως Έθνος, θα απέβαινε άκαρπη. Οι ανεγκέφαλοι όμως και μειοδότες πολιτικοί Νενέκοι του σήμερα αποτελούν τα προγεφυρώματά του προσπαθώντας να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση της δυνατότητας της συνύπαρξή μας με τους κατακτητές μας. Αλλά οι Νενέκοι του 1827 αντιμετωπίσθηκαν με τον ενδεδειγμένο τρόπο από τον Κολοκοτρώνη. Ο μεγάλος στρατηγός, συνέλαβε την πεμπτουσία της κατάστασης, έβαλε σε δράση το σύνθημα «φωτιά και τσεκούρι στους τουρκοπροσκυνημένους» και έτσι αναχαίτισε τον Ιμπραήμ. Εμείς βέβαια δεν έχομε το ανάστημα του γέρου του Μωριά. Ατομικά όμως μπορούμε να εμπνευσθούμε από την ιστορία του και συλλογικά να ενεργήσουμε σύμφωνα με τις υποδείξεις του. Πρέπει να συμφιλιωθούμε με το μακρινό παρελθόν μας το οποίο στοιχειώνει το παρόν ζητώντας δικαιοσύνη. Η ελληνική γή έχει μνήμη και αυτοί που ακόμα και σήμερα εξωθούν, τον Ελληνικό λαό στον γκρεμνό, ο καθένας από την δίκη του θέση, με τον δικό του τρόπο κάθε μέρα, θα πρέπει να αναλογισθούν και το μετά. Δεν μπορεί να αρνούμεθα την πραγματική μας κληρονομιά. Η θεία Δίκη θα σηκώσει το σπαθί της κατά των ανόμων και τότε ΟΥΑΙ!!! Τα λάβαρα λοιπόν ψηλά!!! Ψηλά τις σημαίες αδέλφια!!! Η Ελλάδα μας δεν χάνεται όσο η ψυχή μας μένει ζωντανή!!! Όσο μένουμε όρθιοι στις επάλξεις του ΕΘΝΟΥΣ, η Ελλάδα θα ΖΕΙ προς πείσμα των δυνάμεων του κακού που ευαγγελίζονται τον αφανισμό της!! Το φως της Ελλάδος ΔΕΝ ΕΣΒΗΣΕ!! Ο Θεός της Ελλάδος ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ!! ΖΕΙ!!! Οδυσσέας Τηλιγάδας ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προς τους υβρίζοντάς με και του απειλούντες με, επειδή τα γραφόμενά μου τους ενοχλούν, θέτω υπ’ όψιν τους ότι: ΔΕΝ ΠΙΝΩ, ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΩ, ΔΕΝ ΟΔΗΓΩ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΠΟΤΕ!!! ΤΟΝ ΜΟΝΟ ΦΟΒΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΟΥ Ο ΕΑΥΤΟΣ!!!