1. Οι εκλογές της 6ης του Μάη έδωσαν ένα ισχυρό πλήγμα στο «μαύρο μέτωπο» των δυνάμεων του μνημονίου, του ΔΝΤ, της ΕΕ, του κεφαλαίου. Στην ήττα των δυνάμεων αυτών αποτυπώθηκαν οι μεγάλοι αγώνες και τα κινήματα της περιόδου, η δίχρονη αντίσταση της εργατικής τάξης και του λαού. Η απόρριψη του πολιτικού συστήματος και της πολιτικής του Μνημονίου κατευθύνθηκε κυρίως προς την αριστερά, πράγμα που αντικειμενικά ανοίγει νέες δυνατότητες για την ανάπτυξη και κλιμάκωση των λαϊκών αγώνων το επόμενο διάστημα. 2. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου, η τρόικα και συνολικά το «μαύρο μέτωπο» επιχειρούν ήδη να αντεπιτεθούν, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα. Από τους αφόρητους εκβιασμούς και την κινδυνολογία πάνω στον λαό έως την προσπάθεια αφομοίωσης και ευνουχισμού του ξεκάθαρου μηνύματος καταδίκης του Μνημονίου της 6ης του Μάη με επιμέρους, προσωρινές παραχωρήσεις που θα αφήνουν άθικτο όλο τον μηχανισμό επιτροπείας και κυριαρχίας της τρόικα και της ΕΕ, τους στόχους και την κατεύθυνση της ασκούμενης πολιτικής. 3. Για να γίνει το επόμενο ακόμα πιο ισχυρό βήμα καταδίκης του Μνημονίου και απαλλαγής των εργαζόμενων από τον εφιάλτη της συνέχισης αυτής της πολιτικής απαιτείται η ανάπτυξη ενός εργατικού και λαϊκού κινήματος, στην βάση του προγράμματος εκείνου που μπορεί να βελτιώσει ριζικά την ζωή των εργαζόμενων, να αποκρούσει τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, σε ρήξη με τις βασικές επιλογές των κυρίαρχων δυνάμεων και του αστικού πολιτικού συστήματος, με βασικά σημεία: – άμεση καταγγελία μνημονίων και δανειακών συμβάσεων - κατάργηση εφαρμοστικών νόμων – παύση πληρωμών – μονομερής διαγραφή του χρέους εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία – έξοδος από ευρώ και ΕΕ – εθνικοποίηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο – αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Απαγόρευση των απολύσεων. Κατάργηση των αντεργατικών – αντιλαϊκών νόμων και αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων και διαπραγματεύσεων. – Κατάργηση των χαρατσιών και των φορομπηχτικών νόμων. – Διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών και των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων και των επαγγελματιών που προλεταριοποιούνται. – Ικανοποίηση των ώριμων διεκδικήσεων του εργατικού συνδικαλιστικού και νεολαιίστικου κινήματος 4. Οι δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς επιδιώκουν την επιβολή και την εφαρμογή αυτού του προγράμματος στοχεύοντας και διεκδικώντας την κυβερνητική και τη συνολική ταξική εξουσία της εργατικής τάξης, βασισμένη στους αγώνες, τις οργανώσεις και τα όργανα της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού. Η πορεία αυτή θα είναι αντικειμενικά πορεία ρήξης με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, όχι διαχείρισής του. 5. Η στάση μας στην εξωκοινοβουλευτική πάλη και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο απέναντι στην προτεινόμενη «αριστερή κυβέρνηση» ή «κυβερνήσεις με την συμμετοχή της αριστεράς», και γενικά σε κάθε κυβέρνηση καθορίζεται με κριτήριο την προώθηση των στόχων και διεκδικήσεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, σε ρήξη με την πολιτική και τις θέσεις των δυνάμεων του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Μία «αριστερή κυβέρνηση» για επαναδιαπραγμάτευση και όχι ριζική ανατροπή και καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, των Μνημονίων και των ασφυκτικών ορίων που θέτει η γενικότερη πολιτική της ΕΕ δεν μπορεί να έχει την ανοχή μας. Θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα την Αριστερά σε ενσωμάτωση, οπισθοχώρηση και οδυνηρή ήττα και θα διαψεύσει τις λαϊκές προσδοκίες και ελπίδες. 6. Προϋπόθεση για κάθε επί μέρους κατάκτηση και για συνολικότερες ανατροπές υπέρ της εργατικής τάξης και του λαού σε μια κατεύθυνση ρήξης και αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του ευρώ και της ΕΕ είναι η αποφασιστική ενίσχυση της επαναστατικής Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος 7. Με βάση τις παραπάνω κοινές εκτιμήσεις η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ συνεργάζονται στην επερχόμενη κρίσιμη εκλογική μάχη. Οι δύο οργανώσεις διατηρούν το δικαίωμα αυτοτελούς προβολής των ιδιαίτερων απόψεών τους.
Πιο αναγκαία τώρα η ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Δήλωση Δ. Δεσύλλα
Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι πολύ πιο κρίσιμες από τις προηγούμενες της 6 Μαΐου. Γίνονται πάνω στα κοινωνικά «ερείπια» που άφησαν τα δύο μνημόνια και οι άθλιοι διαχειριστές τους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), με 1,5 εκατομμύριο άνεργους, 500.000 απλήρωτους εργαζόμενους και 600.000 συνανθρώπους μας με απλήρωτη τη ΔΕΗ και τα χαράτσια! Γίνονται σε συνθήκες χρεοκοπίας, πολύ χειρότερης από εκείνη της Αργεντινής: Με πτώση του ΑΕΠ πάνω από 20% στην 5ετία 2008 - 2013, αύξηση της ανεργίας στο 25% (στη νεολαία πάνω από 50%) και μείωση, μέχρι τώρα, 30% σε μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις! Γίνονται πριν από τη νέα, κανιβαλική αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας, με τα 77 μέτρα του Παπαδήμιου, το νέο πακέτο μέτρων ύψους 15 δισεκ. ευρώ μετά τις εκλογές του Ιουνίου, το «Μεσοπρόθεσμο» ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισεκ. ευρώ. Επίθεση που σηματοδοτεί την αστική προσπάθεια διεξόδου από τη βαθειά και δομική καπιταλιστική κρίση. Κρίση, που όχι μόνο δεν ξεπερνιέται –παρά τις εκατοντάδες δισ. ευρώ που δόθηκαν στις τράπεζες– αλλά αντίθετα συνεχίζεται, βαθαίνει και εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη, εντός και εκτός ευρωζώνης. Επίθεση κανιβαλική, που μας απειλεί με μαζική φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση. Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, πριν απ’ όλα θα κριθεί το νόημα, το βάθος και η αντοχή της ψήφου του λαού στις 6 Μαΐου. Θα κριθεί αν το «ρήγμα» που άνοιξε η πρώτη αυτή νίκη του λαού με τη μαζική καταδίκη των δύο μνημονίων και των κυβερνητικών διαχειριστών τους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) θα σταθεροποιηθεί, βαθύνει και ολοκληρωθεί ή αντίθετα αν θα ευνουχιστεί, αντιστραφεί, ανατραπεί και τελικά ηττηθεί. Ευνουχισμός που γίνεται, δυστυχώς, με τις συνεχείς και ταχύτατες μεταμορφώσεις των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την κυβερνητική προετοιμασία και προσαρμογή του. Αντιστροφή, ανατροπή και ήττα που επιχειρούν οι κυρίαρχοι κύκλοι κυρίως με τις «μετεγγραφές» και τη συγκρότηση του ακροδεξιού - κεντροδεξιού μετώπου του Σαμαρά, με τη συνολικότερη νεοσυντηρητική αναμόρφωση ολόκληρου του πολιτικού σκηνικού, με την αντικομμουνιστική – αντιαριστερή υστερία των ΜΜΕ, με την ομοβροντία των απειλών, την πρωτοφανή κινδυνολογία και την τρομοκρατική συγχορδία υπέρ του ευρώ και του Μνημονίου από τους Μέρκελ, Σουλτς, Ολάντ, Ομπάμα, Λαγκάρντ, Σόιμπλε. Μπροστά στις εκλογές η αστική στρατηγική είναι ευέλικτη και σύνθετη: Η επιβολή της νεοσυντηρητικής πολιτικής συναίνεσης στο ζήτημα του ευρώ και της ΕΕ, με κάποια στοιχεία «αναπτυξιακού διεκδικητισμού», η εκλογική νίκη του Σαμαρά και η ταυτόχρονη ασφυκτική πίεση στο ΣΥΡΙΖΑ για γρήγορη διαχειριστική προσαρμογή του. Πολιτικό σχέδιο που στοχεύει στο κλείσιμο του «ρήγματος» της 6ης ΜαÀου, στον ευνουχισμό του μαζικού λαϊκού κινήματος, στην ενσωμάτωση όλης της Αριστεράς, στην περιθωριοποίηση ιδιαίτερα των αντικαπιταλιστικών και ανατρεπτικών της τάσεων και δυνάμεων. Το αστικό πολιτικό σχέδιο μπορεί να αποκρουστεί, ανατραπεί και ματαιωθεί, μόνο με ένα ισχυρό αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής της αντιλαϊκής επίθεσης. Με ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές. Με μαζικό μέτωπο - πόλο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς μετά τις εκλογές. Με κοινή δράση όλης της Αριστεράς, μέσα στο μαζικό λαϊκό κίνημα, στους νέους αγώνες, στην αναμέτρηση που επέρχεται. Στις επερχόμενες εκλογές θα κριθεί η βαθύτερη καταδίκη του Μνημονίου και η ανατροπή του ή η επιστροφή του «από την πίσω πόρτα» μέσω της «επαναδιαπραγμάτευσης» και της «χαλάρωσής» του, με διατήρηση όμως του βαθύτερου αντεργατικού στρατηγικού πυρήνα του! Μετά από το ισχυρό αλλά και αντιφατικό «όχι» του λαού στα δύο Μνημόνια, που δόθηκε στις 6 Μαΐου, όλες οι πολιτικές δυνάμεις «πήραν το μήνυμα» και έκαναν γρήγορα τις αναπροσαρμογές τους. Η ΝΔ μιλάει τώρα για «επαναδιαπραγμάτευση» και «αναπτυξιακή συμπλήρωση» του Μνημονίου. Το ΠΑΣΟΚ για «υπέρβαση - αναθεώρηση - επιμήκυνση». Η ΔΗΜΑΡ για «σταδιακή απαγκίστρωση - επιμήκυνση». Ο κ. Γιουνκέρ υπόσχεται ετήσια επιμήκυνση με όρο την αυστηρή εφαρμογή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη γραμμή της ανατροπής, της μονομερούς καταγγελίας και της άμεσης ακύρωσης, μεταπήδησε ήδη, προεκλογικά, στη γραμμή της «επανεξέτασης» του Μνημονίου και του «μορατόριουμ» για το χρέος, εντός των πλαισίων του ευρώ και της ΕΕ. Κατέληξε στην πολιτική θέση της τροποποίησης του Μνημονίου, στο όνομα του «κυβερνητικού ρεαλισμού» αλλά και της άμεσης ανακούφισης του λαού (να παγώσουν τα μέτρα του Ιουνίου, να μην έλθουν τα χειρότερα). Εμείς, ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν «σφυρίζουμε αδιάφορα» για την άμεση ανακούφιση των εργαζομένων και του λαού. Υποστηρίζουμε ότι ο συνεπής αγώνας για ανατροπή του Μνημονίου και των αντιλαϊκών μέτρων που το συνοδεύουν, σε σύνδεση με την πάλη κατά του ευρώ και της ΕΕ, είναι η μόνη ρεαλιστική πολιτική γραμμή που μπορεί να φέρει και την τροποποίηση. Αντίθετα, η πολιτική γραμμή της τροποποίησης του Μνημονίου, εντός των πλαισίων του ευρώ και της ΕΕ και σε συνθήκες βαθειάς κρίσης, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τρίτο Μνημόνιο, δυστυχώς και με την υπογραφή της κυβέρνησης, στην οποία θα συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο ίδιο αποτέλεσμα, στο τρίτο Μνημόνιο, οδηγεί και η παραλλαγή που προβάλλουν ορισμένοι με το σύνθημα «καμία θυσία για το ευρώ, πρώτα ο λαός και μετά το ευρώ»! Γι’ αυτό είναι τώρα πολύ πιο αναγκαία η ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές, για να δυναμώσει η πάλη για την ανατροπή του Μνημονίου! Μπροστά στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, παράγοντες της ΕΕ, ντόπιοι αστικοί κύκλοι και μεγαλοδημοσιογράφοι των ΜΜΕ, προβάλλουν ξανά, πολύ πιο άγρια και άκομψα, το τρομοκρατικό δίλημμα: «ΕΕ και ευρώ ή καταστροφή και χάος»! Δίλημμα εντελώς πλαστό, γιατί ήδη είναι πλατειά κατανοητό, ότι ΕΕ ίσον χρεοκοπία και εξαθλίωση, ενώ ευρώ ίσον καταστροφή και χάος! Μετά τις 2 Μαρτίου 2012, με το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο», δεύτερο πολύ χειρότερο Μάαστριχτ (ισοσκελισμένοι κρατικοί προϋπολογισμοί, μηδενικά ελλείμματα, κανόνας του 1/20 για το δημόσιο χρέος κ.ά.) η ΕΕ μετατράπηκε οριστικά σε σύγχρονο «Νταχάου», σε πραγματικό «θάλαμο αερίων» για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Με «βουλγαροποίηση – κινεζοποίηση» μισθών, συντάξεων και εργασιακών σχέσεων, «ισπανοποίηση» της ανεργίας κ.ά. Η ΕΕ δεν μπορεί να «επανιδρυθεί - μεταρρυθμιστεί» όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί μόνο να ανατραπεί και να διαλυθεί. Η ρήξη και η αποδέσμευση της Ελλάδας από την καπιταλιστική - ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία του ευρώ και της ΕΕ, αποτελεί άμεσα όρο για την επιβίωση του λαού μας, για την αποτροπή της εξαθλίωσής του. Η πάλη κατά του ευρώ και της ΕΕ συνδέεται πολύ στενά με τον αγώνα για ανατροπή του Μνημονίου, γιατί δεν υπάρχει Μνημόνιο χωρίς ευρώ και ΕΕ. Επομένως, είναι εντελώς κάλπικη η «αντιμνημονιακή ψήφος» σε κόμματα ακροδεξιά και φασιστικά (Καμμένος, Χρυσή Αυγή) γιατί αυτά είναι υπέρ του ευρώ, της ΕΕ, του ΣΕΒ και του ντόπιου κεφαλαίου. Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο βαθιά αντιΕΕ – αντιευρώ ψήφος, γι’ αυτό ακριβώς είναι και η πιο συνεπής αντιμνημονιακή ψήφος. Η κανιβαλική επίθεση ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου για αστική διέξοδο από την κρίση, δεν μπορεί να ανατραπεί από μια διαχειριστική «κυβέρνηση της Αριστεράς», στην οποία θα συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πραγματική αριστερή κυβέρνηση είναι εκείνη που εφαρμόζει ένα αριστερό πολιτικό πρόγραμμα, συγκρούεται με κεφάλαιο, ΕΕ και ΔΝΤ, στηρίζεται στον οργανωμένο λαό και στα αυτοτελή μαζικά όργανά του. Προκύπτει ως υποπροϊόν της ανατρεπτικής πολιτικής πάλης των εργαζομένων, ως υποσύνολο της πάλης για την αντικαπιταλιστική επανάσταση, την ανατροπή της αστικής εξουσίας - κυριαρχίας και την εργατική εξουσία – δημοκρατία. Η αντιλαϊκή επίθεση δεν μπορεί να ανατραπεί με τις αυταπάτες του ΚΚΕ για «λαϊκή εξουσία» που θα προκύψει τάχα χωρίς επανάσταση, δηλαδή στο έδαφος του καπιταλισμού και διά του κοινοβουλίου. Ούτε φυσικά με την άρνηση της κοινής δράσης της Αριστεράς και τη σεχταριστική περιχαράκωση, με την απουσία άμεσων και μεταβατικών ανατρεπτικών πολιτικών στόχων, την απουσία τακτικής, που ακυρώνει και την όποια στρατηγική του ΚΚΕ. Πολιτική πρακτική που δυστυχώς, οδηγεί στην περιθωριοποίηση και στην αποδυνάμωση του ΚΚΕ και κυρίως του μαζικού λαϊκού κινήματος. Στις κρίσιμες εκλογές της 17ης Ιουνίου καλούμε όλους τους αγωνιστές της δράσης και της σκέψης, όλους τους σκεπτόμενους αριστερούς ανθρώπους, τους εργαζόμενους και τη νεολαία, να ενισχύσουν αποφασιστικά με την ψήφο τους την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η εκλογική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα είναι ένα ουσιαστικό βήμα συμβολής σε νικηφόρους αγώνες της επόμενης μέρας και στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Συμβολή στην κοινή δράση και στο διάλογο όλης της Αριστεράς. Συμβολή στη συγκρότηση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της επίθεσης και κάθε κυβερνητικού διαχειριστή της. Κυρίως συμβολή στη δημιουργία ενός μαζικού μετώπου – πόλου της αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής – σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς, που απαιτούν οι ανάγκες της ταξικής πάλης και οι δυνατότητες της εποχής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου