Μια φορά και έναν καιρό σε μια χώρα που την λέγανε Ελλάδα.

Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο πχ  αιώνα, δηλαδή του Χρυσού Αιώνα της Δημοκρατίας.

Αναφέρεται  εδώ η περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής.

Ο νόμος απαιτούσε τα  εξής:

1)  Να είναι Έλλην πολίτης

2)  να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία

3)  να ΜΗΝ είναι κίναιδος και

4) να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.

Εάν τηρούνταν όλα αυτά τότε ο εν λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής.

Αν  ο κύριος αυτός, στη διάρκεια της θητείας του, πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα (εντάξει, δεν πειράζει, άνθρωποι είμαστε. ) τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.

Αν δεν έφθανε ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν), το υπόλοιπο, που αδυνατούσε να καλύψει, έπρεπε να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.

Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο κύριος αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα, η ποινή ήταν :

                                                 ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ!!!!!!!

(Είναι αλήθεια ότι πολλοί από τους σύγχρονους χαρισματικούς μας εκπροσώπους ανήκουν  και στην τελευταία περίπτωση...)