Επιστροφή στην δραχμή; Επειγόντως!!

Του Γιάννη Κανή*

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δηλώνουμε ότι δεν διεκδικούμε κάποιες ειδικές οικονομικές γνώσεις. Άλλωστε η οικονομία είναι τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα και διαχείριση της ζωής των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, απ’ όπου προέκυψαν τα οικονομικά μοντέλα.
Με την έννοια αυτή, ο μέσος πολίτης, με στοιχειώδεις γνώσεις πολιτικής οικονομίας, μπορεί να αντιληφθεί επαρκώς την σημερινή τραγική κατάσταση της χώρας μας. Ο καπιταλισμός, ως μοντέλο, λειτουργεί σαν ποδήλατο, χρειάζεται δηλαδή ώθηση για να κινηθεί (παραγωγή-κατανάλωση). Μάλιστα στην εποχή μας απαιτείται ορθοπεταλιά (υπερκατανάλωση). Γι’ αυτό οδηγήθηκαν πολλοί έγκριτοι αναλυτές να χαρακτηρίσουν το μοντέλο αυτό ως σύντομη παρένθεση στην ανθρώπινη ιστορία (Σαμίρ Αμίν). Το μοντέλο αυτό μας οδηγεί στην υπερκατανάλωση των φυσικών πόρων του πλανήτη για το κέρδος και μόνο.
Οι άνθρωποι κινούνται και συμπεριφέρονται σαν ένα τεράστιο σμήνος ακρίδων, καταληστεύοντας κάθε φυσικό πόρο, χωρίς καμμιά μέριμνα για το αύριο. Πιστεύουμε ότι η αναζήτηση ενός νέου μοντέλου διαχείρισης θα προέλθει μέσα από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Υπάρχει η σχετική τάση παγκοσμίως και εκτιμάται ότι θα απαλλαγούμε σύντομα-τουλάχιστον- από τον χρηματιστηριακό καπιταλισμό.
Το περίφημο μνημόνιο, ως προϊόν των χρηματιστηριακών και χρηματοπιστωτικών παγκοσμίων παιγνίων, μας διαθέτει μόνο δανεικά με υψηλότατα επιτόκια και ανηλεείς περικοπές, εν μέσω ύφεσης. Το σπουδαιότερο δε είναι, το ότι άνοιξε δρόμο για την επιβολή σκληρής λιτότητας σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς η πολιτική αυτή οδηγεί σε οικονομικό μαρασμό.
Οι δανειστές μας, επειδή αντιλαμβάνονται ότι θα υπάρξουν δυσκολίες στην αποπληρωμή του χρέους, κρατούν τα spreads της χώρας μας, αλλά και της περιφέρειας της ευρωζώνης, εξαιρετικά υψηλά. Η αδυναμία στην εξυπηρέτηση του χρέους υπάρχει ήδη. Γι’ αυτό, αναγκαστικώς πλέον, η αναδιάρθρωση του χρέους (αν και η λέξη αναδιάρθρωση είναι ακόμα απαγορευμένη λέξη) πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία δική μας και όχι των δανειστών μας, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση θα προστατέψουν τα συμφέροντά τους. Εμείς πρέπει να προκαλέσουμε το «κούρεμα» του χρέους.
Φυσικά, η πολιτική αυτή εμπεριέχει ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους δανειστές μας. Είναι όμως προτιμότερη από την αποπομπή μας και άλλες καταστροφικές εξελίξεις.
Η Γερμανία σήμερα δυσκολεύει την περιφέρεια (αρχικώς επέλεξε την Ελλάδα) ώστε να υποτιμάται το ευρώ και να αυξάνει τις εξαγωγές της.
Το ευρώ για μας ήταν καταστροφή. Το ότι μας απειλούν με αποπομπή σήμερα ενισχύει αυτήν την άποψη.
Το πολιτικό μας σύστημα, όπως το γνωρίζουμε από το ’81 μέχρι σήμερα, κατέστρεψε εντελώς την χώρα και αυτοί που την κατέστρεψαν είναι προφανές ότι δεν μπορούν να την σώσουν. «Καταναλώσαμε» δήθεν εθνοκεντρικές πολιτικές ουκ ολίγες («Η Ελλάδα στους Έλληνες», «Για ακόμα καλλίτερες μέρες», «Τσοβόλα δώστα όλα», απάτη του χρηματιστηρίου, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για την συντήρηση του πελατειακού κράτους και μόνον, «Ισχυρή οικονομία», «ΟΝΕ», «Θωρακισμένη οικονομία» κ.ά.).
Τώρα που μας τρομοκρατούν με τους μισθούς και τις συντάξεις κι επειδή ασκείται πράγματι μια ακατάσχετη κινδυνολογία, πρέπει να γνωρίζουμε ότι, με βάση την διεθνή εμπειρία, ένας προϋπολογισμός γίνεται ταχέως πλεονασματικός, κατόπιν χρηματοπιστωτικών επεισοδίων, οι δε μισθοί και συντάξεις είναι μέρος του εθνικού προϊόντος. Δεν μας τις πληρώνουν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι δανειστές, αλλά οι Έλληνες εργαζόμενοι. Όσο αυξάνει το ΑΕΠ δεν θα κινδυνεύουν οι μισθοί και οι συνταξιούχοι του Δημοσίου.
Η πραγματική απειλή για όλους μας είναι η λιτότητα, που φέρνει στασιμότητα και προοιωνίζει ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Ας γίνει πλέον κατανοητό ότι το ευρώ είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας. Τα χρέη όλης της περιφέρειας (Ισλανδία, Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία) είναι συνδεδεμένα με την λειτουργία της ΟΝΕ (Οικονομική Νομισματική Ένωση), που για μας απεδείχθη προ πολλού μόνο νομισματική και όχι οικονομική.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώην αποικιοκράτες Πορτογάλοι αφήνουν να εννοηθεί ότι νοστάλγησαν το εσκούδο! Όλη η περιφέρεια εξωθείται στην κατανάλωση και την αύξηση του ιδιωτικού κυρίως χρέους.
Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε υπερκατανάλωση, σπέκουλα γης και κερδοσκοπία ακινήτων, εν αντιθέσει προς τους Γερμανούς και τους άλλους που πουλάνε, αυξάνοντας τα πλεονάσματά τους. Η λύση που προτείνει η ευρωζώνη (Γερμανία και Γαλλία κυρίως) είναι η λιτότητα και η περαιτέρω φιλελευθεροποίηση, λύση η οποία θα είναι τραγική επιλογή για μας. Θα οδηγήσει σε πλήρη στασιμοπληθωρισμό και τρομακτική ανεργία.
Η επιστροφή στην δραχμή θα σταματήσει τον κατήφορο. Απαιτείται βεβαίως ευρύτερος δημόσιος έλεγχος επί των τραπεζών, έλεγχος των κεφαλαιακών ροών, βιομηχανική πολιτική (ανάπτυξη) και εκ θεμελίων αναδιάρθρωση του κράτους.
Η Ελλάδα δεν είναι τόσο αδύναμη όσο την παρουσιάζουν και όσο προσπαθεί το διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα να μας πείσει επ’ αυτού. Η χώρα μας δεν έχει καμμιά σχέση με την Αργεντινή. Η οικονομία μας είναι ισχυρότερη και μεγαλύτερη. Μια τέτοια ριζοσπαστική λύση είναι εφικτή σήμερα στην Ελλάδα, με τους αναξιοποίητους πόρους που η πατρίδα μας διαθέτει. Φτάσαμε στο σημείο να προσπαθεί σύμπασα η πολιτική μας ηγεσία να μας πείσει, ότι το συμφέρον των δανειστών μας είναι ταυτόσημο με το συμφέρον της χώρας.
Το μόνο που κατάφερε το «μειωμένης ευθύνης» πολιτικό μας σύστημα είναι να μετακυλίσει το κόστος της κρίσης στους συνήθεις φορολογούμενους και τους μισθωτούς του Δημοσίου, χωρίς την παραμικρή μείωση της δημόσιας σπατάλης (κανάλι Βουλής, μισθοί βουλευτών, προνόμια εργαζομένων στην Βουλή, μείωση αριθμού βουλευτών σε 200 κ.α.) και ουσιαστικώς χωρίς την παραμικρή τιμωρία όσων ζημίωσαν το κράτος, δηλαδή των κλεπτών και των απατεώνων. «Φρεσκότατη» είναι η αθώωση του «θεοσεβούμενου» κυρίου Ρουσόπουλου από 27 Πασόκους. Δεν επέτρεψαν οι δανειστές μας στην σημερινή Κυβέρνηση ούτε καν να αποτολμήσει στοιχειώδη φορολογική αναδιάρθρωση!!
Πραγματικώς σήμερα βιώνουμε ένα κράτος δοβλέτι, δηλαδή μια αρχή ξένη και απόμακρη, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Το αποτέλεσμα το αντιλαμβανόμαστε. Είναι η φαυλοκρατία, ως μόνιμο χαρακτηριστικό.
Στην χώρα μας δεν υπήρξε καμμία εποχή, εν αντιθέσει προς τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες (Γαλλική Επανάσταση), που ο λαός να έχει επιβάλει έστω και στοιχειωδώς τα δικαιώματά του. Έχουμε αδυναμία να συγκροτήσουμε πολιτική κοινωνία, απ’ το 404 π.Χ., όταν καταλύθηκε η αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις-κράτη. Το ζητούμενο είναι η κοινωνική αλλαγή στο εσωτερικό μας και όχι συμμαχίες στο εξωτερικό. Μόνο τότε η χώρα μας θα βρει στήριξη και στην περιφέρεια αλλά και στα κέντρα αποφάσεων του κόσμου. Για όλα αυτά όμως, τα ριζοσπαστικά, απαιτείται ΗΓΕΣΙΑ.
 
*Ο Γιάννης Κανής είναι Πρόεδρος του Ναυτικού Ομίλου Μεσολογγίου