Ενώ η χώρα μας διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων, ενώ έχει σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και αποθέματα ορυκτού πλούτου και μπορεί να εξασφαλίζει δουλειά για όλους και αξιοπρεπή ζωή, ευημερία για το λαό, επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές ανάγκες, μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα η νέα βάρδιά της καταδικάζεται στην εξαθλίωση και την ανεργία, μικροί έμποροι βάζουν λουκέτα, αγρότες και εργάτες γης αφανίζονται.
Σήμερα μπορούμε να δουλεύουμε λιγότερο, να έχουμε ελεύθερο χρόνο, να αισθανόμαστε ασφάλεια, να μην έχουμε άγχος για το μέλλον, να απολαμβάνουμε ένα ευρύ σύστημα κοινωνικής φροντίδας. Γιατί όμως ζούμε χειρότερα και λεηλατείται η ζωή μας; Γιατί αυξάνεται η ανεργία, η φτώχεια, ενισχύεται η απόγνωση; Γιατί τσακίζονται εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα; Γιατί γίνεται ακόμη χειρότερη η ζωή των νέων, των παιδιών, των γυναικών, των συνταξιούχων; Γιατί κατακερματίζονται κράτη και απειλούνται λαοί με νέους πολέμους; Γιατί ο πλανήτης χτυπιέται ασύστολα στο βωμό του κέρδους και κινδυνεύουμε από τα ίδια τα φυσικά φαινόμενα;
Η απάντηση βρίσκεται στο ερώτημα “ποιος κάνει κουμάντο”, στο γεγονός ότι ο παραγόμενος από την κοινωνία πλούτος δεν επιστρέφει σ' αυτούς που τον παράγουν, ότι κριτήριο της παραγωγής δεν είναι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά η αύξηση της κερδοφορίας. Γιατί τα μέσα παραγωγής και ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια, στα μονοπώλια. Γι’ αυτό έχουμε συνεχείς οικονομικές κρίσεις.
Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είτε σε περιόδους ανάπτυξης πολύ περισσότερο σε περιόδους κρίσης, δεν έχει να δώσει τίποτε άλλο παρά μόνο βαρβαρότητα σε όλα τα επίπεδα. Διέξοδος από την κρίση για τον καπιταλισμό σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, απαξίωση της εργατικής τάξης, της τιμής της εργατικής δύναμης, χρεοκοπία του λαού για να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Στο κράτος των μονοπωλίων δεν μπορεί να κερδίζουν οι εργαζόμενοι μαζί με τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές. Από το δικό σου ιδρώτα τρώνε όλοι αυτοί. Όσο κερδίζει το κεφάλαιο, τόσο θα χάνουν οι εργαζόμενοι.
Πόλεμος στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει. Ανατροπές παντού!
Χρειάζεται να υψώσουμε αδιάτρητο τείχος, να αναπτυχθούν ταξικοί αγώνες για την ανατροπή αυτής της πολιτικής που χτυπάει δικαιώματα, που καταδικάζει την εργατική οικογένεια στην ανεργία, ομήρους στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Να ενώσουμε τις δυνάμεις για ανατροπές παντού. Από τα εργοστάσια, τα καράβια και τους χώρους δουλειάς μέχρι τις γειτονίες, τους χώρους που ζει, εργάζεται και μορφώνεται η εργατική οικογένεια.
Ανατροπές στο συσχετισμό δύναμης, για να απαλλαγούμε από τον ζυγό των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των μονοπωλίων, για την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Απέναντί μας έχει συγκροτηθεί ένα αντιλαϊκό, αντεργατικό μπλοκ δυνάμεων που αποτελείται από κυβέρνηση, κεφάλαιο, ΕΕ, κόμματα του ευρωμονόδρομου και διαλαλεί με όλους τους τρόπους ότι σήμερα θα πρέπει να μη διεκδικούμε, να μην αμφισβητούμε τις επιλογές της πλουτοκρατίας, αλλά να σκύβουμε συνεχώς το κεφάλι στις εργοδοτικές απαιτήσεις, να συμβιβαζόμαστε με όλο και λιγότερα. Την ίδια στιγμή με το μάτι στο μέλλον ετοιμάζουν από σήμερα το έδαφος, ώστε μετά την κρίση να πολλαπλασιαστούν πιο εύκολα και γρήγορα τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
Να μη δεχτείς να σε "γδάρουν" για να διασωθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Κανένας εργάτης δεν πρέπει να δεχτεί το μέλλον που μας ετοιμάζουν, να μη δεχτεί ότι αυτά τα μέτρα είναι προσωρινά. ιδιαίτερα η νεολαία δεν πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις ότι ο καπιταλισμός μπορεί να δεχτεί διορθώσεις, ότι με διαφορετική διαχείριση το σύστημα μπορεί να εξανθρωπιστεί. Να απομονώσει τις φωνές που με επαναστατικές κορώνες στηρίζουν τις διαχειριστικές προσπάθειες διάσωσης του καπιταλιστικού συστήματος. Να προβληματιστεί για τις φωνές που σταθερά μιλούν ενάντια στο ΠΑΜΕ και συκοφαντούν το ταξικό κίνημα και τους εργατικούς αγώνες.
Ανατροπές στο συνδικαλιστικό κίνημα. Απαιτείται μέτωπο με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Αυτούς δηλαδή που προσπαθούν να αφοπλίσουν την εργατική τάξη, τους δουλοπρεπείς στην κάθε κυβέρνηση και την εργοδοσία, που υπονομεύουν τους ταξικούς αγώνες και βάζουν πλάτη να καταργούνται Συλλογικές Συμβάσεις και δικαιώματα για να υλοποιούνται οι φιλομονοπωλιακές πολιτικές χωρίς λαϊκές αντιδράσεις.
Επιβάλλεται μετωπική, ταξική σύγκρουση με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της. Έχουν πάρει ήδη το μήνυμα, αλλά πρέπει να κατοχυρωθεί και να γενικευτεί. Να βλέπουν κάθε μέρα, σε κάθε τόπο δουλειάς πως υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι εργατών, το οποίο δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι.
Δυναμώνουμε την κοινωνική συμμαχία
Υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης - Αλλαγή τάξης στην εξουσία
Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση η εργατική τάξη, οι αγρότες και οι επαγγελματίες που υποφέρουν οφείλουν να οργανωθούν, να συνενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί με τους εργάτες στον κοινό αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, διαχωρίζοντας τις δυνάμεις τους από τους βιομηχάνους και μεγαλέμπορους, τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Δε χωρά καμιά καθυστέρηση. Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή πρέπει να μπει στην υπηρεσία της λαϊκής συσπείρωσης, της κινητοποίησης πλατύτερων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων. O δρόμος δεν είναι εύκολος. Χρειάζονται συλλογικές και ατομικές θυσίες, αντοχή, ανθεκτικότητα, ισχυρή αντίδραση που μπορεί να εμποδίσει τα σχέδια σε βάρος των εργατών και των συμμάχων τους. Αυτές οι θυσίες έχουν σπουδαιότητα, σε σύγκριση με τη θηλιά στο λαιμό που επιβάλλει Σήμερα το σύστημα.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι αναγκαίες υλικές προϋποθέσεις για μόνιμη σταθερή δουλειά, μειωμένο ωράριο, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παροχές, όπως υγεία, μόρφωση, λαϊκή στέγη, πολιτισμό, αθλητισμό, περισσότερο ελεύθερο χρόνο, για μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών λαϊκών αναγκών.
Το σύνθημα “Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη” τους ενοχλεί. Θίγει την κυριαρχία των μονοπωλίων στη ζωή μας. Όσοι περισσότεροι εργάτες το κατανοούν και το βάζουν στη ζωή, όσο πιο γρήγορα ο εργαζόμενος λαός αντιληφθεί τη δύναμή του, τόσο πιο άμεσα το οπλοστάσιο της πλουτοκρατίας θα αδυνατίζει και θα χρεοκοπεί. H εργατική τάξη και οι λαϊκές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μέτωπο αντίστασης σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς για την προστασία της ζωής, της δουλειάς και της αξιοπρέπειας των εργαζομένων. Καμία θυσία για την πλουτοκρατία. Όχι στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Να εμποδίσουμε τα νέα εγκλήματα σε βάρος των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, στη μείωση των συντάξεων, στην κατάργηση σε ό,τι έχει απομείνει στη δωρεάν Υγεία, Παιδεία, στις κοινωνικές παροχές, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Να πληρώσει η πλουτοκρατία, να σπρώξουμε τους εκμεταλλευτές στο περιθώριο.
Διέξοδος για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, υπάρχει. Είναι η δική τους εξουσία, που θα σχεδιάσει την οικονομία των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών τους, που σημαίνει ότι ο παραγόμενος πλούτος και τα μέσα που τον παράγουν, πρέπει να γίνουν λαϊκή περιουσία, θα επιβάλει το νόμο εκείνων που παράγουν τον πλούτο κόντρα σ' εκείνους που σήμερα τον καρπώνονται. Ο πλούτος παράγεται απ' το λαό, άρα ανήκει στο λαό.
ΖΗΤΩ Η 1η ΜΑΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 10 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Διαβάστε περισσότερα »...
Σήμερα μπορούμε να δουλεύουμε λιγότερο, να έχουμε ελεύθερο χρόνο, να αισθανόμαστε ασφάλεια, να μην έχουμε άγχος για το μέλλον, να απολαμβάνουμε ένα ευρύ σύστημα κοινωνικής φροντίδας. Γιατί όμως ζούμε χειρότερα και λεηλατείται η ζωή μας; Γιατί αυξάνεται η ανεργία, η φτώχεια, ενισχύεται η απόγνωση; Γιατί τσακίζονται εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα; Γιατί γίνεται ακόμη χειρότερη η ζωή των νέων, των παιδιών, των γυναικών, των συνταξιούχων; Γιατί κατακερματίζονται κράτη και απειλούνται λαοί με νέους πολέμους; Γιατί ο πλανήτης χτυπιέται ασύστολα στο βωμό του κέρδους και κινδυνεύουμε από τα ίδια τα φυσικά φαινόμενα;
Η απάντηση βρίσκεται στο ερώτημα “ποιος κάνει κουμάντο”, στο γεγονός ότι ο παραγόμενος από την κοινωνία πλούτος δεν επιστρέφει σ' αυτούς που τον παράγουν, ότι κριτήριο της παραγωγής δεν είναι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά η αύξηση της κερδοφορίας. Γιατί τα μέσα παραγωγής και ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια, στα μονοπώλια. Γι’ αυτό έχουμε συνεχείς οικονομικές κρίσεις.
Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είτε σε περιόδους ανάπτυξης πολύ περισσότερο σε περιόδους κρίσης, δεν έχει να δώσει τίποτε άλλο παρά μόνο βαρβαρότητα σε όλα τα επίπεδα. Διέξοδος από την κρίση για τον καπιταλισμό σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, απαξίωση της εργατικής τάξης, της τιμής της εργατικής δύναμης, χρεοκοπία του λαού για να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Στο κράτος των μονοπωλίων δεν μπορεί να κερδίζουν οι εργαζόμενοι μαζί με τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές. Από το δικό σου ιδρώτα τρώνε όλοι αυτοί. Όσο κερδίζει το κεφάλαιο, τόσο θα χάνουν οι εργαζόμενοι.
Πόλεμος στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει. Ανατροπές παντού!
Χρειάζεται να υψώσουμε αδιάτρητο τείχος, να αναπτυχθούν ταξικοί αγώνες για την ανατροπή αυτής της πολιτικής που χτυπάει δικαιώματα, που καταδικάζει την εργατική οικογένεια στην ανεργία, ομήρους στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Να ενώσουμε τις δυνάμεις για ανατροπές παντού. Από τα εργοστάσια, τα καράβια και τους χώρους δουλειάς μέχρι τις γειτονίες, τους χώρους που ζει, εργάζεται και μορφώνεται η εργατική οικογένεια.
Ανατροπές στο συσχετισμό δύναμης, για να απαλλαγούμε από τον ζυγό των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των μονοπωλίων, για την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Απέναντί μας έχει συγκροτηθεί ένα αντιλαϊκό, αντεργατικό μπλοκ δυνάμεων που αποτελείται από κυβέρνηση, κεφάλαιο, ΕΕ, κόμματα του ευρωμονόδρομου και διαλαλεί με όλους τους τρόπους ότι σήμερα θα πρέπει να μη διεκδικούμε, να μην αμφισβητούμε τις επιλογές της πλουτοκρατίας, αλλά να σκύβουμε συνεχώς το κεφάλι στις εργοδοτικές απαιτήσεις, να συμβιβαζόμαστε με όλο και λιγότερα. Την ίδια στιγμή με το μάτι στο μέλλον ετοιμάζουν από σήμερα το έδαφος, ώστε μετά την κρίση να πολλαπλασιαστούν πιο εύκολα και γρήγορα τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
Να μη δεχτείς να σε "γδάρουν" για να διασωθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Κανένας εργάτης δεν πρέπει να δεχτεί το μέλλον που μας ετοιμάζουν, να μη δεχτεί ότι αυτά τα μέτρα είναι προσωρινά. ιδιαίτερα η νεολαία δεν πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις ότι ο καπιταλισμός μπορεί να δεχτεί διορθώσεις, ότι με διαφορετική διαχείριση το σύστημα μπορεί να εξανθρωπιστεί. Να απομονώσει τις φωνές που με επαναστατικές κορώνες στηρίζουν τις διαχειριστικές προσπάθειες διάσωσης του καπιταλιστικού συστήματος. Να προβληματιστεί για τις φωνές που σταθερά μιλούν ενάντια στο ΠΑΜΕ και συκοφαντούν το ταξικό κίνημα και τους εργατικούς αγώνες.
Ανατροπές στο συνδικαλιστικό κίνημα. Απαιτείται μέτωπο με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Αυτούς δηλαδή που προσπαθούν να αφοπλίσουν την εργατική τάξη, τους δουλοπρεπείς στην κάθε κυβέρνηση και την εργοδοσία, που υπονομεύουν τους ταξικούς αγώνες και βάζουν πλάτη να καταργούνται Συλλογικές Συμβάσεις και δικαιώματα για να υλοποιούνται οι φιλομονοπωλιακές πολιτικές χωρίς λαϊκές αντιδράσεις.
Επιβάλλεται μετωπική, ταξική σύγκρουση με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της. Έχουν πάρει ήδη το μήνυμα, αλλά πρέπει να κατοχυρωθεί και να γενικευτεί. Να βλέπουν κάθε μέρα, σε κάθε τόπο δουλειάς πως υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι εργατών, το οποίο δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι.
Δυναμώνουμε την κοινωνική συμμαχία
Υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης - Αλλαγή τάξης στην εξουσία
Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση η εργατική τάξη, οι αγρότες και οι επαγγελματίες που υποφέρουν οφείλουν να οργανωθούν, να συνενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί με τους εργάτες στον κοινό αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, διαχωρίζοντας τις δυνάμεις τους από τους βιομηχάνους και μεγαλέμπορους, τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Δε χωρά καμιά καθυστέρηση. Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή πρέπει να μπει στην υπηρεσία της λαϊκής συσπείρωσης, της κινητοποίησης πλατύτερων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων. O δρόμος δεν είναι εύκολος. Χρειάζονται συλλογικές και ατομικές θυσίες, αντοχή, ανθεκτικότητα, ισχυρή αντίδραση που μπορεί να εμποδίσει τα σχέδια σε βάρος των εργατών και των συμμάχων τους. Αυτές οι θυσίες έχουν σπουδαιότητα, σε σύγκριση με τη θηλιά στο λαιμό που επιβάλλει Σήμερα το σύστημα.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι αναγκαίες υλικές προϋποθέσεις για μόνιμη σταθερή δουλειά, μειωμένο ωράριο, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παροχές, όπως υγεία, μόρφωση, λαϊκή στέγη, πολιτισμό, αθλητισμό, περισσότερο ελεύθερο χρόνο, για μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών λαϊκών αναγκών.
Το σύνθημα “Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη” τους ενοχλεί. Θίγει την κυριαρχία των μονοπωλίων στη ζωή μας. Όσοι περισσότεροι εργάτες το κατανοούν και το βάζουν στη ζωή, όσο πιο γρήγορα ο εργαζόμενος λαός αντιληφθεί τη δύναμή του, τόσο πιο άμεσα το οπλοστάσιο της πλουτοκρατίας θα αδυνατίζει και θα χρεοκοπεί. H εργατική τάξη και οι λαϊκές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μέτωπο αντίστασης σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς για την προστασία της ζωής, της δουλειάς και της αξιοπρέπειας των εργαζομένων. Καμία θυσία για την πλουτοκρατία. Όχι στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Να εμποδίσουμε τα νέα εγκλήματα σε βάρος των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, στη μείωση των συντάξεων, στην κατάργηση σε ό,τι έχει απομείνει στη δωρεάν Υγεία, Παιδεία, στις κοινωνικές παροχές, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Να πληρώσει η πλουτοκρατία, να σπρώξουμε τους εκμεταλλευτές στο περιθώριο.
Διέξοδος για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, υπάρχει. Είναι η δική τους εξουσία, που θα σχεδιάσει την οικονομία των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών τους, που σημαίνει ότι ο παραγόμενος πλούτος και τα μέσα που τον παράγουν, πρέπει να γίνουν λαϊκή περιουσία, θα επιβάλει το νόμο εκείνων που παράγουν τον πλούτο κόντρα σ' εκείνους που σήμερα τον καρπώνονται. Ο πλούτος παράγεται απ' το λαό, άρα ανήκει στο λαό.
ΖΗΤΩ Η 1η ΜΑΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 10 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
