ΚΥΡΙΑΚΗ 05-02-2012 ΩΡΕΣ: 6.30 - 9 & 9 – 11.30 μ.μ.
ΔΕΥΤΕΡΑ 06-02-2012 ΩΡΕΣ: 6.30 - 9 & 9 – 11.30 μ.μ.
ΑΝΩΝΥΜΟΣ
Anonymous.
Ιστορική, δραματική
Διάρκεια :130 λεπτά
Διανομή : Feelgood Entertainment
Σκηνοθεσία: Ρόλαντ Εμεριχ. Ηθοποιοί: Ρις Ιφανς, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Τζόιλι Ρίτσαρντσον, Ρέιφ Σπολ, Σαμ Ριντ, Ντέιβιντ Τιούλις.
Η ταινία καταπιάνεται με το αρκετά διαδεδομένο συνομωσιολογικό ερώτημα "ποιος έγραψε τελικά τα έργα του Σέξπιρ, γεγονός που κατά το παρελθόν έχει απασχολήσει μέχρι και τον Φρόϊντ. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τοποθετείται αφενός η ταυτότητα του "ανώνυμου" συγγραφέα που έγραψε τα αριστουργήματα του Σέξπιρ και αφετέρου η γενικότερη πολιτική κατάσταση της εποχής καθώς οι ίντριγκες του παλατιού, στην ατζέντα των οποίων βρισκόταν και το λαοφιλές θέατρο, που λειτουργούσε συχνά ως μέσο πολιτικής χειραγώγησης των μαζών.
Κριτική ταινίας
Μια φανταστική εκδοχή για το ποιος έγραψε τα σεξπιρικά έργα, σε μια, με καλές ερμηνείες και εντυπωσιακή από πλευράς παραγωγής, ταινία, αν και, από πλευράς σκηνοθεσίας, εντελώς επιφανειακή στην προσέγγισή της.
Υπήρξαν, κι εξακολουθούν να υπάρχουν, κατά διαστήματα, απόψεις από «σεξπιριστές» (γνωστούς ως «αντι-στραντφορντιστές») πως τα 37 θεατρικά έργα που υπέγραφε ο Ουίλιαμ Σέξπιρ γράφτηκαν στην πραγματικότητα από άλλους, με τις περισσότερες εικασίες να επικεντρώνονται στο όνομα του Εντουάρντ ντε Βερ, κόμη της Οξφόρδης. Στην εικασία αυτή στηρίχτηκε ο Γερμανός σκηνοθέτης Ρόλαντ Εμεριχ, που, έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του στην πατρίδα του, κατέληξε στο Χόλιγουντ για να ειδικευτεί σε περιπέτειες «μπλοκ μπάστερ» («2012», «Μετά την επόμενη μέρα», «Γκοντζίλα», «Ημέρα ανεξαρτησίας»).
Η ταινία ξεκινά με μια σύγχρονη σκηνή όπου ο Ντέρεκ Τζακόμπι προτείνει τη φανταστική αυτή εκδοχή ενώ στη συνέχεια παρακολουθούμε τον Μπεν Τζόνσον, τον άλλο μεγάλο θεατράνθρωπο της εποχής του Σέξπιρ, να προσπαθεί να σώσει το πρώτο χειρόγραφο του Σέξπιρ πριν τη φωτιά που έκαψε το περίφημο θέατρο Globe, το 1603, όπως ανιστόρητα θέλει να το παρουσιάσει η ταινία. Στη συνέχεια, μέσα από διάφορα, χωρίς ν' ακολουθούν κάποια χρονολογική σειρά, φλας μπακ, παρακολουθούμε τη ζωή του Ντε Βερ, του ανώνυμου συγγραφέα των έργων, καθώς και του ίδιου του Σέξπιρ (ο οποίος παρουσιάζεται ως άξεστος, αγράμματος και μπεκρής!), με τα παρασκήνια και τα «παιχνίδια» που παίζονταν στην Αυλή της βασίλισσας Ελισάβετ (στο ρόλο η Βανέσα Ρεντγκρέιβ, με την Τζόλι Ρίτσαρντσον στο ρόλο μιας νεότερης Ελισάβετ) και τις προσπάθειες των συμβούλων της Ελισάβετ να παραγκωνίσουν τον εραστή της βασίλισσας, κόμη του Εσεξ (Σαμ Ριντ) για να εξασφαλίσουν τη διαδοχή του θρόνου για τον ευνοούμενό τους, βασιλιά της Σκωτίας.
Τελικά δεν είναι βέβαια η αλήθεια για τον Σέξπιρ που ενδιαφέρει τον πολύ Εμεριχ, αλλά το σοκάρισμα και οι εντυπωσιακές σκηνές, ιδιαίτερα εκείνες του Λονδίνου της εποχής (που πρέπει να πω αναπαριστά αρκετά πιστά) καθώς και των σκηνών του πλήθους, από εκείνες στο θεάτρο μέχρι τις σκηνές της σφαγής των εξαγριωμένων πολιτών που μαζεύονται έξω από τον πύργο του Λονδίνου, καθώς κι εκείνη της κηδείας της Ελισάβετ, αν και δοσμένη λάθος ιστορικά, αφού η βασίλισσα πέθανε την άνοιξη και όχι στη διάρκεια ενός χιονισμένου, όπως το κινηματογραφεί, χειμώνα.
Χάρη στις σκηνές αυτές, η ταινία παρακολουθείται το ίδιο ευχάριστα όσο και μια ταινία όπως το «2012». Σ' αυτό βοηθούν και οι ερμηνείες των ηθοποιών, ιδιαίτερα του Ρις Ιφανς (Εντουάρντ ντε Βερ), αλλά και δεύτερων ρόλων όπως του Ντέιβιντ Τιούλις στο ρόλο του καμπούρη συμβούλου της Ελισάβετ, από τον οποίο ο Σέξπιρ εμπνεύστηκε, όπως μας παρουσιάζουν, τον «Ριχάρδο Γ'». Από καλλιτεχνική αξία, πάντως, η σκηνοθεσία του Εμεριχ παραμένει το ίδιο ανώνυμη όσο και ο ήρωας της ταινίας του.
Κριτική: Νίνος Φενέκ Μικελίδης (Ελευθεροτυπία)
ΔΕΥΤΕΡΑ 06-02-2012 ΩΡΕΣ: 6.30 - 9 & 9 – 11.30 μ.μ.
ΑΝΩΝΥΜΟΣ
Anonymous.
Ιστορική, δραματική
Διάρκεια :130 λεπτά
Διανομή : Feelgood Entertainment
Σκηνοθεσία: Ρόλαντ Εμεριχ. Ηθοποιοί: Ρις Ιφανς, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Τζόιλι Ρίτσαρντσον, Ρέιφ Σπολ, Σαμ Ριντ, Ντέιβιντ Τιούλις.
Η ταινία καταπιάνεται με το αρκετά διαδεδομένο συνομωσιολογικό ερώτημα "ποιος έγραψε τελικά τα έργα του Σέξπιρ, γεγονός που κατά το παρελθόν έχει απασχολήσει μέχρι και τον Φρόϊντ. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τοποθετείται αφενός η ταυτότητα του "ανώνυμου" συγγραφέα που έγραψε τα αριστουργήματα του Σέξπιρ και αφετέρου η γενικότερη πολιτική κατάσταση της εποχής καθώς οι ίντριγκες του παλατιού, στην ατζέντα των οποίων βρισκόταν και το λαοφιλές θέατρο, που λειτουργούσε συχνά ως μέσο πολιτικής χειραγώγησης των μαζών.
Κριτική ταινίας
Μια φανταστική εκδοχή για το ποιος έγραψε τα σεξπιρικά έργα, σε μια, με καλές ερμηνείες και εντυπωσιακή από πλευράς παραγωγής, ταινία, αν και, από πλευράς σκηνοθεσίας, εντελώς επιφανειακή στην προσέγγισή της.
Υπήρξαν, κι εξακολουθούν να υπάρχουν, κατά διαστήματα, απόψεις από «σεξπιριστές» (γνωστούς ως «αντι-στραντφορντιστές») πως τα 37 θεατρικά έργα που υπέγραφε ο Ουίλιαμ Σέξπιρ γράφτηκαν στην πραγματικότητα από άλλους, με τις περισσότερες εικασίες να επικεντρώνονται στο όνομα του Εντουάρντ ντε Βερ, κόμη της Οξφόρδης. Στην εικασία αυτή στηρίχτηκε ο Γερμανός σκηνοθέτης Ρόλαντ Εμεριχ, που, έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του στην πατρίδα του, κατέληξε στο Χόλιγουντ για να ειδικευτεί σε περιπέτειες «μπλοκ μπάστερ» («2012», «Μετά την επόμενη μέρα», «Γκοντζίλα», «Ημέρα ανεξαρτησίας»).
Η ταινία ξεκινά με μια σύγχρονη σκηνή όπου ο Ντέρεκ Τζακόμπι προτείνει τη φανταστική αυτή εκδοχή ενώ στη συνέχεια παρακολουθούμε τον Μπεν Τζόνσον, τον άλλο μεγάλο θεατράνθρωπο της εποχής του Σέξπιρ, να προσπαθεί να σώσει το πρώτο χειρόγραφο του Σέξπιρ πριν τη φωτιά που έκαψε το περίφημο θέατρο Globe, το 1603, όπως ανιστόρητα θέλει να το παρουσιάσει η ταινία. Στη συνέχεια, μέσα από διάφορα, χωρίς ν' ακολουθούν κάποια χρονολογική σειρά, φλας μπακ, παρακολουθούμε τη ζωή του Ντε Βερ, του ανώνυμου συγγραφέα των έργων, καθώς και του ίδιου του Σέξπιρ (ο οποίος παρουσιάζεται ως άξεστος, αγράμματος και μπεκρής!), με τα παρασκήνια και τα «παιχνίδια» που παίζονταν στην Αυλή της βασίλισσας Ελισάβετ (στο ρόλο η Βανέσα Ρεντγκρέιβ, με την Τζόλι Ρίτσαρντσον στο ρόλο μιας νεότερης Ελισάβετ) και τις προσπάθειες των συμβούλων της Ελισάβετ να παραγκωνίσουν τον εραστή της βασίλισσας, κόμη του Εσεξ (Σαμ Ριντ) για να εξασφαλίσουν τη διαδοχή του θρόνου για τον ευνοούμενό τους, βασιλιά της Σκωτίας.
Τελικά δεν είναι βέβαια η αλήθεια για τον Σέξπιρ που ενδιαφέρει τον πολύ Εμεριχ, αλλά το σοκάρισμα και οι εντυπωσιακές σκηνές, ιδιαίτερα εκείνες του Λονδίνου της εποχής (που πρέπει να πω αναπαριστά αρκετά πιστά) καθώς και των σκηνών του πλήθους, από εκείνες στο θεάτρο μέχρι τις σκηνές της σφαγής των εξαγριωμένων πολιτών που μαζεύονται έξω από τον πύργο του Λονδίνου, καθώς κι εκείνη της κηδείας της Ελισάβετ, αν και δοσμένη λάθος ιστορικά, αφού η βασίλισσα πέθανε την άνοιξη και όχι στη διάρκεια ενός χιονισμένου, όπως το κινηματογραφεί, χειμώνα.
Χάρη στις σκηνές αυτές, η ταινία παρακολουθείται το ίδιο ευχάριστα όσο και μια ταινία όπως το «2012». Σ' αυτό βοηθούν και οι ερμηνείες των ηθοποιών, ιδιαίτερα του Ρις Ιφανς (Εντουάρντ ντε Βερ), αλλά και δεύτερων ρόλων όπως του Ντέιβιντ Τιούλις στο ρόλο του καμπούρη συμβούλου της Ελισάβετ, από τον οποίο ο Σέξπιρ εμπνεύστηκε, όπως μας παρουσιάζουν, τον «Ριχάρδο Γ'». Από καλλιτεχνική αξία, πάντως, η σκηνοθεσία του Εμεριχ παραμένει το ίδιο ανώνυμη όσο και ο ήρωας της ταινίας του.
Κριτική: Νίνος Φενέκ Μικελίδης (Ελευθεροτυπία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου