Εμίρηδες και κακομοίρηδες Ξανά.
Θυμόμαστε όλοι την ταινία
εκείνη του Δαλιανίδη, που η Χρονοπούλου, λικνιζόμενη, εξηγεί στους απολίτιστους
νησιώτες τι εστί σύγχρονος τουρισμός αλλά και πολιτισμός. Ε, η αισθητική του
Δαλιανίδη, του αρχοντοχωριάτικου μικροαστισμού της Ελλάδας του ’70, του ονείρου
του «μήνα που τρέφει τους έντεκα», επανέρχεται στην σύγχρονη αποικία μας αλλά
με εκείνο τον τρόπο που αποκαλύπτει πόσο στραβά εμπεδώσαμε (όχι μόνο στο νομικό
αλλά και στο πολιτικό επίπεδο) το πλαίσιο και τους όρους ισορροπίας της αγοράς
και της δημοκρατίας. Με λίγα λόγια το πλαίσιο και οι όροι πώλησης ελληνικών
νησιών, έτσι όπως από τους μπράβους της πληροφόρησης και τους αγάδες της
κεντρικής και τοπικής πολιτικής εκπορεύονται, ,έχουν να ζηλέψουν απ’ το
Μπαχρέιν, το Σουδάν κ.λπ. Για Ευρώπη ούτε λόγος. Η Ευρώπη είναι η παντιέρα-
φερετζές, πολιτική προμετωπίδα του πολιτικού αφρικανισμού μας. Κι η Ευρώπη
θέλει τον Έλληνά της!
Δήμαρχοι εγκαλούν τη
γραφειοκρατία(!!) που καθυστερεί τον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων, «δημοσιογράφοι»
μαλώνουν προληπτικά τους πολίτες μη και διαμαρτυρηθούν γιατί έτσι είναι οι
επενδύσεις, πολιτικοί κουνάν το δάχτυλο σε μια απελπισμένη κοινωνία ανέργων να
επιλέξει δουλειά ή περιβάλλον!
Τα πράγματα όσον αφορά
τις Εχινάδες είναι απλά:
Όποιος θέλει να αγοράσει
νησί εκεί πρέπει να ξέρει πως επιτρέπεται να κτίσει ένα μαντρί, να βάλλει
αγριοκάτσικα κι αγριοκούνελα και να παρακολουθεί τα πουλιά. Επίσης μπορεί να
κάνει και μικρή υποδομή γι αυτά. Για ξενοδοχεία, πισίνες, βίλες και τουρίστες
ούτε λόγος.
Πέρα από δασικές εκτάσεις
που είναι τα περισσότερα απ’ αυτά, άπαντα είναι περιοχές ΝATURA. Οι χρήσεις γης για το καθένα
ορίζεται αυστηρά(;) από την ΚΥΑ 22306/ΦΕΚ 477/31.5.2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου