Αγελαία συμπεριφορά ένεκα παιδείας

Ο συνειδητοποιημένος πολίτης που ανήκει στην κρίσιμη μάζα του 10% (δυστυχώς τόσοι είναι αυτοί που σκέπτονται πολιτικά) αντιλαμβάνεται απολύτως το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας, που έχει ως εξής: Υπάρχουν δυο μεγάλα κόμματα (ποιμνιοστάσια), ιδιοκτησίας δύο οικογενειών, με συνιδιοκτήτη τον Μητσοτάκη στο ένα. Οι οικογένειες αυτές παίρνουν τις επιδοτήσεις ανάλογα με τον αριθμό των εσταυλισμένων. Επιπλέον, υπάρχει ένα 15% περίπου, που από αλάθητο ένστικτο μετακινείται και συντηρεί το σύστημα, που είναι καθαρά πελατειακό. Είναι η ελευθέρας βοσκής αγέλη που κρίνει κάθε φορά το αποτέλεσμα και περιμένει αμέσως την πληρωμή της (ρουσφέτια). Αν η κρίσιμη μάζα ήταν ας πούμε στο 25%, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά και η χώρα θα ήταν σοβαρότερη (οι Έλληνες έχουν ικανότητες μεγάλες). Τα ποιμνιοστάσια υπάρχουν ένεκα ελλιπούς παιδείας, αφού το σύστημα σκοπίμως φροντίζει να συντηρεί αυτή την ποιμνιώδη κατάσταση. Το ΠΑΣΟΚ έχει βαρύτατες ευθύνες, καθ’ ότι εγκλημάτησε στο εκπαιδευτικό σύστημα, καταργώντας την αξιοκρατία σε εκπαιδευτικούς και εκπαιδευομένους. Κατήργησε την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και τον κατέστησε αδιάφορο. Επέβαλε τον κομματικό συνδικαλισμό σε όλες τις βαθμίδες και εξάλειψε την κριτική σκέψη στα σχολεία. Περάσαμε έτσι στην στείρα εξειδίκευση και όχι στην μόρφωση. Τώρα, αυτή που πρότεινε να καθιερωθεί η αγγλική γλώσσα ως δεύτερη επίσημη στην χώρα, καταργεί και την βάση του 10 και προτείνει ανωτατοποίηση και αγραμματωσύνη για όλους. Αφ’ ότου ο Μένιος την ανακάλυψε, ο μεγάλος τιμονιέρης Αντρέας την βρήκε νοστιμούλα και την έκανε Νομαρχέσσα Κοζάνης, έφτασε δε ως επίτροπος και Υπουργός και δεν αποκλείεται να μας επιβάλει να γράφουμε το παληόβλαχα “paliovlaha”. Αν υπήρχε κριτική σκέψη στην παιδεία μας, δεν θα ζούσαμε όλα αυτά τα ευτράπελα στο πολιτικό μας σύστημα, όπως τα βιώσαμε στα τελευταία 25 χρόνια. Το ΠΑΣΟΚ διέλυσε, πέραν της παιδείας, τον παραγωγικό ιστό της χώρας και την δημόσια διοίκηση, ώστε να ελέγχονται όλα από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα. Έτσι, είδαμε να στήνεται ο Κωστάκης πρωθυπουργός (ο ίδιος θα προτιμούσε, ως γόνος, να αναζητά τον τέλειο μεζέ στην Ραφήνα) και το σύστημα Καραμανλή του Β΄ να αντιγράφει σε όλα τα επίπεδα το σύστημα ΠΑΣΟΚ. Ακολούθως, στήθηκε ο Γιωργάκης Πρωθυπουργός, ως Παπανδρέου Γ΄, πολύ εύκολα. Ποιος άλλος Έλληνας θα κατόρθωνε να χάσει τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις, αφού παρέλαβε το μαγαζί του πατέρα του και εντελώς προκλητικά και υπομονετικά να περιμένει να ανακηρυχθεί Πρωθυπουργός; Ποια άλλη Ελληνίδα θα είχε την ευχέρεια να γίνει ανασχηματισμός για πάρτη της και να γίνει καθ’ υπόδειξιν από Δημαρχέσσα Υπουργός Εξωτερικών, ώστε να εποπτεύει την πολιτική των αγωγών; Ποιοι Έλληνες θα δρούσαν τόσο απροκάλυπτα εις βάρος του Ελληνισμού, χωρίς συνέπειες, όπως οι Γιωργάκης και Δρούτσας, αρχιτέκτονες του καταδικασμένου σχεδίου Ανάν, αμειβόμενοι μάλιστα με Πρωθυπουργία και Υπουργείο Εξωτερικών αντίστοιχα; Αν υπήρχε κριτική σκέψη, θα χλευάζονταν ως «αμερικανιές», όλα εκείνα που επέβαλε ο Γιωργάκης (εκλογές κομματικές με ένα υποψήφιο και εκλογικό σώμα απροσδιόριστο). Το αμερικανικό σύστημα, για να μην παρεξηγηθούμε, είναι άκρως σοβαρό και με πάμπολλες δικλείδες ασφαλείας (πρέπει να πείσεις για να περάσεις πολιτική πρόταση και να καταλάβεις κυβερνητική θέση). Σήμερα, οι μισή Κυβέρνηση προέρχεται εκ του «βαθέως» λεγόμενου ΠΑΣΟΚ, που ευθύνεται για την κατάντια της χώρας κα οι άλλοι μισοί είναι διάφοροι απάτριδες γιάπηδες-ισσες, που αναφέρονται κατ’ ευθείαν στον Γιωργάκη (αψήφιστοι). Σήμερα, όλα τα συνθήματα που ακούγονται, όπως «ενότητα, σταθερότητα, πολυσυλλεκτικότητα, καθαρές εντολές» κλπ είναι κενά περιεχομένου. Τα λεγόμενα πολυσυλλεκτικά κόμματα είναι ορδές που εφορμούν στο κράτος εναλλάξ και δεν περιέχουν την παραμικρή πολιτική πρόταση και σχέδιο, γιατί απλούστατα καλούνται να ικανοποιήσουν αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες κρατικοδίαιτων, υπεισερχομένου δε του πολιτικού κόστους, μένουμε στα ίδια. Ευτυχώς που μας εποπτεύουν οι Βρυξέλλες…