Ελεγεία στον Ελληνισμό

Ωδή στον Τάσσο Παπαδόπουλο

Υπό συνεχή απειλή ολοκληρωτικού αφανισμού αγωνίζεται επί δύο χιλιετίες ο Ελληνισμός. Από την Ρωμαιοκρατία ως τις μέρες μας αλέθεται στις μυλόπετρες της ιστορίας, σβύνει, ξαναγεννιέται και επιβιώνει με ακρωτηριασμούς και συρρικνώσεις. Οι Έλληνες αντιστέκονται ολομόναχοι χωρίς φυλετικές συγγένειες. Όλοι οι άλλοι είναι συνασπισμένοι και επιθετικοί. Στην Δύση, ο μεταρωμαϊκός λατινικός κόσμος, στην Ανατολή η ισλαμική ενότητα και στον βορρά η σλαυϊκή ομοεθνία. Τρεις συσσωματώσεις, κάθε μια με το δικό της πολιτιστικό υπόστρωμα, τις δικές της επιλογές, συνήθως πάνω σε κοινό ιδεολογικό άξονα. Η Ελληνική ιστορία έχει μια ιδιοτυπία μοναδική. Είναι ιστορία αδιάλειπτων αγώνων για επιβίωση. Αμύνεται απεγνωσμένα ο Ελληνισμός και ο αγώνας του έχει κυρίως συνειδησιακό χαρακτήρα. Η αντίστασή του αποτελεί θαυμαστή ενωτική ουσία που οδηγεί στην αυτογνωσία. Υπερασπίζεται την Ελληνική υπόσταση, την γλώσσα και συντηρεί την ιστορική μνήμη.  Μια τέτοια αντίσταση προέβαλλε ο Κυπριακός Ελληνισμός, με ηγέτη του τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο, στον επιχειρούμενο ακρωτηριασμό του εθνικού μας σώματος, δια του Σχεδίου Ανάν. Επιτυχημένη αντίσταση, την στιγμή που η πλειοψηφία των αρχολίπαρων ηγετίσκων του ελλαδικού κράτους, συνωστίζετο στις πρεσβείες των "προστατών" μας, δίνοντας "γην και ύδωρ". Το "όχι" του Τάσσου Παπαδόπουλου κράτησε όρθια την ελληνική διπλωματία στο Βουκουρέστι. Μας έδωσε την δυνατότητα να ορίσουμε εμείς, έστω κάποιους όρους. Εξέθεσε δε ανεπανόρθωτα όλους αυτούς, και τον σημερινό Πρωθυπουργό, που σπεύδουν για χρίσμα στις προστάτιδες δυνάμεις και διαγκωνίζονται ποιος θα υπηρετήσει καλλίτερα τα ξένα συμφέροντα. Το ίδιο σκηνικό απ' το 1821 και μετά. Το τεκμηριώνει εμπιστευτική επιστολή του Άγγλου πρεσβευτή Lyons, προς τον Μαυροκορδάτο, ως προς την σκληρή μάχη για την επιβολή των προστατευομένων-πρακτόρων: "Αποδίδω τόσην σημασία εις το να εκλεχθήτε αντιπρόσωπος εν Μεσολογγίω..", γράφει ο πρεσβευτής-κομματάρχης, "ώστε νομίζω ορθόν να σας είπω ότι σήμερα αποστέλλω εκεί γράμματα... Καταβάλλω πάσαν προσπάθειαν δια να εκλεχθήτε πρόεδρος εις την συνέλευσιν. Σκοπεύω να γράψω και εις τον Άγγλον πρόξενον του Μεσολογγίου, σχετικώς με το ζήτημα των εκλογών". Μετά από τέτοιου είδους εκλογές, η επίκληση του κυρίαρχου λαού είναι απαραίτητη... Θυμηθείτε την αποπομπή του θλιβερού Λαλιώτη, Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ τότε, από τον Αμερικανό πρεσβευτή Μίλλερ, όταν επιχείρησε ένα συλλαλητήριο για το Ιράκ, έτσι για εσωτερική κατανάλωση, που εξώργισε τον Αμερικανό τοποτηρητή. Ακολούθησε το μεγάλο "ευχαριστώ" του ...εθνικώς υπερήφανου Πρωθυπουργού Σημίτη, για την συρρίκνωση του Αιγαίου με τις γκρίζες ζώνες, με την ταυτόχρονη απεμπόληση των δικαιωμάτων μας (12 μίλια) και την απόσυρση των S-300. Είναι η ζοφερή πτυχή του νεοελληνικού μας βίου.
Η ιστορία που γράφεται από τους νικητές και τους κρατούντες αγνοεί τους πατριώτες και τους ανιδιοτελείς και υμνεί τους υπηρέτες των ξένων συμφερόντων. Στο "Ηρώων" της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου δεσπόζει ο Μπάυρον και όχι ο Ραζή-Κότσικας, ο εκλεγμένος αρχηγός της φρουράς των Ελεύθερων Πολιορκημένων, που έδωσε τα πάντα για τον αγώνα υπέρ ανεξαρτησίας και δημοκρατίας και στα 27 του την ζωή του, εκείνη την νύχτα "που την τρέμει ο λογισμός". Ούτε το σπίτι του θα υπήρχε, που ένα διάστημα, σύμφωνα με μαρτυρίες, έγινε μπουρδέλλο, αν δεν υπήρχε ο Μεσολογγίτης ρέκτης, Νίκος Κορδόσης, που αποκατέστησε την ιστορική μνήμη, μετατρέποντάς το στο γνωστό στο πανελλήνιο Κέντρο Λόγου και Τέχνης, "Διέξοδος".
Σήμερα ζούμε την σκλήρυνση της στάσης των προστατών-συμμάχων μας, σε όλα τα ζητήματα. Οι αγωνιστές-πατριώτες όχι μόνον δεν έχουν θέση στην Ιστορία αλλά ούτε και στα νεκροταφεία. Η σύληση του τάφου του Τάσσου Παπαδόπουλου δείχνει ακριβώς αυτό.