Νίκη Φούντα
Βουλευτής
Αιτωλοακαρνανίας
23.6.2014
ΔΕΛΤΙΟ
ΤΥΠΟΥ
Διεκδικούμε μια
άλλη προοπτική για το Τοπίο, την εικόνα του δημόσιου χώρου, το Περιβάλλον και κυρίως την ποιότητα ζωής
του πολίτη στην λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου-Αιτωλικού
Να σταματήσει τώρα η διαχρονική υποβάθμιση του παραλιακού μετώπου
Οι πρακτικές κακής και ασαφούς νομοθέτησης
που διαχρονικά αποτελούν δυστυχώς τον «κανόνα» με τα λεγόμενα παραθυράκια και
τις νομικές καθυστερήσεις παντός τύπου, βρίσκουν πλήρη εφαρμογή στην
περίπτωση του καθορισμού Αιγιαλού και Παραλίας.
Ενώ δικαίως το 2001 με τον Νόμο 2971 «περί καθορισμού αιγιαλού και παραλίας» επιχειρήθηκε
μία σοβαρή μεταρρύθμιση, σε μία χώρα που η ακτογραμμή της διαγράφει χιλιάδες
χιλιόμετρα, ελλείψει κτηματολογίου, αλλά κυρίως ελλείψει πολιτικής βούλησης για
την τήρηση της νομιμότητας σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, η μεταρρύθμιση
μετατράπηκε σύντομα σε «αρρυθμία», με τραγικές συνέπειες στην εξέλιξη και
ανάπτυξη του εκάστοτε τόπου.
Όπως καταγγέλλει με Επίκαιρη
Ερώτησή της προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, η
Βουλευτής Αιτωλ/νίας και Υπεύθυνη του Τομέα Περιβάλλοντος της Δημοκρατικής
Αριστεράς Νίκη Φούντα, η
λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου-Αιτωλικού ανήκει στην κατηγορία των περιοχών εκείνων
που εν τέλει υπονομεύθηκαν από την μη ουσιαστική εφαρμογή του νόμου και την
Αυτοδιοικητική αδράνεια πολλών ετών.
Ενώ σήμερα πια, στο πλαίσιο της Θαλάσσιας
Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της «στρατηγικής Γαλάζιας ανάπτυξης» που
χαράσσεται για την επίτευξη της αποτελεσματικής και βιώσιμης διαχείρισης των
θαλάσσιων δραστηριοτήτων, ο χωροταξικός σχεδιασμός προτάσσεται ως το κύριο
εργαλείο ανάπτυξης, στην Ελλάδα του τουρισμού συνεχίζουμε να αδιαφορούμε για
τις χρήσεις γης, την αυθαίρετη δόμηση,
την νομιμότητα ή μη των αδειών εκμετάλλευσης, τους
κανόνες γενικότερα.
Το παραλιακό μέτωπο της
λιμνοθάλασσας, μιας περιοχής που προστατεύεται από τις συνθήκες Ramsar και Natura αλλά και
με διάφορες διατάξεις περί «ιδιαίτερου φυσικού κάλλους», είναι φορέας όλων των
παραπάνω παθογενειών, αφού:
·
πλήθος οικοπέδων με πρόσωπο στη λιμνοθάλασσα έχουν ακαθόριστο
ιδιοκτησιακό καθεστώς λόγω νομικών εκκρεμοτήτων αναφορικά με τον καθορισμό παλιού
και νέου αιγιαλού και παραμένουν
παντελώς αναξιοποίητα,
·
οι τελεσίδικες αποφάσεις για κατεδαφίσεις αυθαιρέτων ποτέ δεν
προχώρησαν σε υλοποίηση,
·
πολλές επιχειρήσεις λειτουργούν χωρίς άδεια, χωρίς να τηρούν
κανονισμούς και περιβαλλοντικούς περιορισμούς σε ένα τόσο ευαίσθητο
οικοσύστημα, με αποτέλεσμα μετά από καταγγελίες να μην μπορούν να προσφέρουν
και στους πολίτες τις προβλεπόμενες υπηρεσίες
·
η περιοχή του λιμανιού σφύζει από παρανομίες, με τον πλειοδότη
επενδυτή του διαγωνισμού για την εκμετάλλευση του μετώπου να έχει κηρυχθεί
έκπτωτος από το 2009 και κανένας άλλος διαγωνισμός να μην έχει διεξαχθεί από
τότε. Σύμφωνα δε με την υπ. αριθμ. 3364/ 01.11.2013 ερώτηση που κατατέθηκε
σχετικά με την εκμετάλλευση και διοίκηση του λιμένα του Μεσολογγίου και ενώ από
τις 3-11-2009 ο πλειοδότης έχει κηρυχθεί έκπτωτος, το Υπουργείο Ναυτιλίας
αναμετράται σε μεταφορά ευθυνών με το Υπουργείο Τουρισμού, υποδεικνύοντας ο
ένας τον άλλον ως υπεύθυνο για την κακή διαχείριση, την παρανομία στο λιμάνι
και την έλλειψη εποπτείας.
Το Υ.Π.Ε.Κ.Α. οφείλει επιτέλους
να λύσει το ζήτημα του καθορισμού αιγιαλού και των αντίστοιχων χρήσεων γης και ειδικά για την λιμνοθάλασσα
Μεσολογγίου – Αιτωλικού να υπογραφεί τάχιστα σχετική Υπουργική Απόφαση.
Η αξιοποίηση των θαλάσσιων
μετώπων της χώρας οφείλει να αποτελέσει προτεραιότητα, πάντα όμως στο πλαίσιο
της βιώσιμης ανάπτυξης και των κανόνων περιβαλλοντικής προστασίας.
Η Βουλευτής ρωτά τον Υπουργό αν
προτίθεται να προχωρήσει ακόμα σε διεθνή
αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την περιοχή του Μεσολογγίου, για την ανάδειξη αυτού
του μοναδικού οικοσυστήματος, με προτάσεις βιώσιμης ανάπτυξης και ανάδειξης του
φυσικού Τοπίου. Κάτι τέτοιο θα καθιστούσε την περιοχή σε προορισμό και θα
αναβάθμιζε το επίπεδο ζωής των κατοίκων. Ιδιαίτερα την στιγμή που εκκρεμεί
αίτημα για την ένταξη της περιοχής στις προστατευόμενες περιοχές της Unesco, όλοι
οφείλουμε να προσπαθήσουμε ώστε να αναβαθμιστεί ο δημόσιος χώρος και η εικόνα
της.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία με το
Υπουργείο μάλιστα, ορίστηκε συνάντηση ώστε να διευκρινιστεί πώς θα μπορούσε να
προχωρήσει η προκήρυξη αυτού του διαγωνισμού άμεσα.
Η Βουλευτής στην δευτερολογία
της, προτίθεται να ζητήσει από τον Υπουργό να δεσμευτεί για την προκήρυξη αυτή,
αλλά και για χρηματοδότηση από τους πόρους
του Πράσινου Ταμείου έρευνας, καταγραφής
και πρότασης για τις αυθαίρετες πελάδες (χαρακτηριστικές
ξυλόπηχτες καλύβες ψαράδων) από το Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου
Πατρών ή άλλο ελληνικό Πανεπιστήμιο, έτσι ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να
έχουν καθοριστεί επιτέλους εκείνα τα μορφολογικά και τυπολογικά χαρακτηριστικά
που θα επιτρέπουν την διατήρηση κάποιων, ως αναφαίρετο και πολύ σημαντικό
παραδοσιακό στοιχείο για την λιμνοθάλασσα και την φυσιογνωμία της. Αυτές οι
κατασκευές να διαχωριστούν δια παντός και επίσημα να διατηρούνται πια ως
χαρακτηριστικά μνημεία για τον Τόπο, αφού εξεταστεί η φέρουσα ικανότητα της
λιμνοθάλασσας και άρα το πλήθος αυτών των πελάδων.
Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του
χωροταξικού σχεδιασμού σε Περιφερειακό επίπεδο, πρέπει να προταχθούν ήπιες και
περιβαλλοντικά βιώσιμες δραστηριότητες κατά μήκος του παραλιακού μετώπου που θα
ζωντανέψουν την περιοχή και θα την καταστήσουν προορισμό.
Τέλος, ακόμα αναμένουμε να αναζητηθούν
οι ευθύνες που υπάρχουν διαχρονικά σε αυτοδιοικητικό και κεντρικό επίπεδο, για
το «κλείσιμο του ματιού» στους παρανομούντες και την έκδοση αδειών χρήσεων που
απαγορεύονται στην συγκεκριμένη περιοχή. Επιτέλους το Υ.Π.Ε.Κ.Α. πρέπει να
δεσμευτεί για την τήρηση της νομιμότητας και να προνοήσει άμεσα ώστε να εκτελεστούν
οι τελεσίδικες αποφάσεις κατεδάφισης των υπόλοιπων –έκδηλα και “κατάφορα” μη παραδοσιακών- αυθαιρέτων στο ευαίσθητο
οικοσύστημα, τα οποία το επιβαρύνουν περιβαλλοντικά και μορφολογικά, αισθητικά.
Ειδικά η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου-Αιτωλικού και το Δέλτα του
ποταμού Αχελώου θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως τοπόσημα διεθνούς
ενδιαφέροντος, μοναδικής ανάδειξης κι όχι απαξίωσης. Η εικόνα, η αισθητική αλλά
κυρίως η ουσία του ιστορικά φορτισμένου δημόσιου χώρου πρέπει να είναι εντελώς
διαφορετική και να μας τιμάς όλους –κι όχι το αντίθετο.
Δεν θα σταματήσουμε να υπερτονίζουμε: η παρανομία πρέπει
παραδειγματικά να παταχθεί. Νομοθετούμε για χρόνια χωρίς αποτέλεσμα, αφού η
πολιτική αδράνεια ακυρώνει στην πράξη όλες τις μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες.
Έστω και τώρα οφείλουν να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες,
προκειμένου να δημιουργήσουμε τις βάσεις για την ουσιαστική προάσπιση του
φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και τις προοπτικές για την ανάπτυξη, που είναι και
το ζητούμενο.
Στον ακόλουθο σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την Επίκαιρη
Ερώτηση που κατέθεσε η κ. Φούντα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου