ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

- ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ-

Η ήττα στις ευρωεκλογές έθεσε ερωτήματα για την αναγκαιότητα ύπαρξης της Δημοκρατικής Αριστεράς, για τους στόχους, την προοπτική και την πορεία της.

 Η ΔΗΜΑΡ κατέχει κομβική θέση στο χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς κι επομένως, κάτω από προϋποθέσεις, μπορεί να ασκήσει θετικό ρόλο στις αυριανές πολιτικές εξελίξεις  με προτάσεις και κυρίως ευρύτερες συναινέσεις και συνθέσεις. Βεβαίως όλα αυτά απομένει και πρέπει να αποδειχθούν στη σκακιέρα των πολιτικών εξελίξεων (μολονότι θεωρούμε ότι αποδεικνύονται καθημερινά στην κοινοβουλευτική της παρουσία).

Η ΔΗΜΑΡ  δεν κατάφερε να κάνει πραγματικότητα τους κύριους στόχους που έθεσε:

• τη μεταρρυθμιστική της θέληση βάσει κυβερνητικού προγράμματος,
• τον εκσυγχρονισμό των κρατικών δομών και τη διαφάνεια στο πολιτικό σύστημα
• την πρακτική εφαρμογή μιας προγραμματικής συμφωνίας.

Η ΔΗΜΑΡ μπορεί και οφείλει να εκφράσει τους ανθρώπους της δημιουργικής εργασίας, της πραγματικής οικονομίας, τους νέους και όσους θεωρούνται «αποκλεισμένοι» -ή χωρίς εκπροσώπηση- από το πολιτικό σύστημα. Οφείλει να συνθέσει πολιτικά αυτό που μοιάζει εν πρώτοις αντιφατικό: την ανάγκη για σταθερότητα και ταυτόχρονα την ανάγκη για αλλαγή πολιτικής. Να συμβάλλει στην εκκίνηση διαδικασιών με στόχο τη δημιουργία μιας μεγάλης  σοσιαλιστικής δημοκρατικής παράταξης η οποία σαν ομπρέλα, θα στεγάσει κόμματα, κινήσεις και προσωπικότητες του χώρου της κεντροαριστεράς.

Η Παράταξη αυτή του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού δεν μπορεί να είναι στεγανοποιημένο κόμμα, αλλά μια ευρεία πολιτική και εκλογική έκφραση της κεντροαριστεράς, ένας νέος συνασπισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων με τις πολιτικές δυνάμεις πέραν της Δεξιάς.

Στο συνέδριο του Δεκεμβρίου  αλλά και στην τελευταία κοινή συνεδρίαση της ΚΟ και της ΕΕ διατυπώθηκαν σχηματικά τρεις εκδοχές μελλοντικής πορείας της ΔΗΜΑΡ:

• η αυτόνομη πορεία,
• η συμπόρευση με το Σύριζα,
• η πορεία προς την κεντροαριστερά.

Αυτές οι τρεις εκδοχές φαίνονται διαφορετικές και αλληλοσυγκρουόμενες. Συχνά, μάλιστα, επενδύονται και με προσωπικές βλέψεις και πικρίες που επαυξάνουν την αίσθηση της αντιπαλότητας, ενώ πολλές φορές αυτό αποτελεί και την αιτία μιας κάκιστης δημόσιας εικόνας.

Όμως, αυτές οι ίδιες εκδοχές μπορούν να συντεθούν.

Με ποιο τρόπο είναι δυνατόν να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο;

Όσον αφορά τη ΔΗΜΑΡ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής ότι:

Ø  Επιλέγουμε τη συνέχιση της αυτόνομης παρουσίας της με στόχο την επανεκκίνηση και επαναδιατύπωση του προγραμματικού της λόγου.

Ø  Δεν επιστρέφουμε στην κυβέρνηση γιατί δεν συμφωνούμε με την ασκούμενη συντηρητική κυβερνητική πολιτική.

Ø  Παίρνουμε πρωτοβουλίες για την αναδιοργάνωση της ΔΗΜΑΡ με έμφαση στην παρουσία νέων προσώπων και νέου τρόπου κομματικής λειτουργίας.

Ø  Προχωρούμε στην  αναγκαία σύνθεση της νέας ηγετικής ομάδας.

Ø  Αναδιοργανώνεται, ανανεώνεται και εμπλουτίζεται το τμήμα πολιτικής επικοινωνίας του κόμματος αλλά και οι επιμέρους επιτροπές.

 Όσον αφορά την κεντροαριστερά:

ü  Η ΔΗΜΑΡ δημιουργεί θέση  αντιπροέδρου ο οποίος αναλαμβάνει τις επαφές με όσους ενδιαφέρονται ώστε να ανοίξει η συζήτηση για το δημοκρατικό σοσιαλισμό και τη συγκρότηση της Παράταξης του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.

ü  Η συγκρότηση της κεντροαριστεράς θα γίνει με τη Δεξιά απέναντι κι όχι σε εναγκαλισμό με αυτήν, διότι ποτέ και πουθενά στην παγκόσμια πολιτική ιστορία δεν έγινε δυνατό να αυτοπροσδιοριστεί και να αναπτυχθεί ένας πολιτικός χώρος, όταν συμφύρεται με τον αντίθετό του.

ü  Στο νέο σχήμα είναι απαραίτητη και η παρουσία των Οικολόγων και κάθε άλλης προοδευτικής κίνησης.

ü  Η συγκρότηση της κεντροαριστεράς έρχεται να δυναμώσει τον προοδευτικό δημοκρατικό χώρο ώστε με όρους προγραμματικούς να δώσει τη δυνατότητα κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής.

Όσον αφορά τον Σύριζα:

• Η αντιμνημονιακή του φάση τελειώνει. Δίχως συμμάχους θα επιχειρεί αδιέξοδες προσκλήσεις συγκυβέρνησης με επικίνδυνες ενδεχομένως συνέπειες για τη χώρα.

Είναι αναγκασμένος να αλλάξει και η αλλαγή του δεν θα είναι για τον ίδιο χωρίς συνέπειες. Μια Παράταξη του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, βεβαίως, μπορεί να συνεργαστεί προγραμματικά μαζί του και κυρίως, όντας ισχυρή, να συμβάλλει στο μεγάλο μέρος των επιλογών για τη σταθερότητα και την αλλαγή πολιτικής.

Δυστυχώς η αποδυναμωμένη ΔΗΜΑΡ δεν είναι διόλου εύκολο να “επιβάλλει” τις προτάσεις της. Ωστόσο όλοι ξέρουν ότι χωρίς τη ΔΗΜΑΡ δεν συγκροτείται κεντροαριστερά.

Δεν είναι το εκλογικό της μέγεθος αλλά το ειδικό της βάρος που ορίζει την πολιτική της παρουσία.

Βεβαίως τίθεται ένα ερώτημα σχετικά με τις άμεσες εξελίξεις:

Εάν υποθέσουμε ότι γίνονται  σύντομα εκλογές, τι θα πράξει η κεντροαριστερά; 

Η απάντηση είναι απλή.

Ο σχηματισμός κυβέρνησης εφόσον υπάρχει ισχυρή, μεγάλη σοσιαλιστική δημοκρατική παράταξη μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα, όχι μόνο της ασκούμενης πολιτικής αλλά και της αριστερής προοπτικής. Η χώρα δεν θα μείνει ακυβέρνητη διότι δεν θα είναι έτσι  υπό διαπραγμάτευση η σταθερότητα, βάση του Συντάγματος και της πολιτικής πραγματικότητας.

Η ΔΗΜΑΡ αποτελεί συστατικό αυτής της λύσης. Πρέπει όμως να επουλώσει γρήγορα τις πληγές της. Και μπορεί. Αρκεί να  επισπεύσει.

 Δημήτρης  Αναγνωστάκης

 Γιώργος Κυρίτσης

Γιάννης Πανούσης

Νίκη Φούντα

 Θωμάς Ψύρρας