Το αλλοτινό τέρας του «Καλλικράτη» ντύνεται τώρα Άη Βασίλης

Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος

“ Δεν θα υπάρξει χωροταξική αλλαγή με τον νέο «Καλλικράτη», οι όποιες αλλαγές θα είναι σε θεσμικό πλαίσιο και σε συνδυασμό με τον Κώδικα, και τέλος, σε 2 – 4 ημέρες, μετά τις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού, θα συσταθεί Επιτροπή στο Υπουργείο Εσωτερικών, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της ΚΕΔΕ, για τον προγραμματισμό του θεσμικού πλαισίου του «Καλλικράτη».”

Π.  Κουρουμπλής: Νέος Υπουργός Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης (ΥΕΔΑ)                        

Θυμάμαι εκείνο το τραγούδι το Πυθαγόρα και του Απόστολου Καλδάρα «... τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω…».

Θυμάμαι που κάποτε(πολύ πρόσφατα, 1,5 χρόνο πριν, αρχές 2014), την αγωνιώδη και εργώδη προσπάθεια της ομάδας αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ, ενάντια στον «Καλλικράτη», προεξάρχοντος του Κώστα Πουλάκη, που σήμερα ως γενικός γραμματέας του ΥΕΔΑ είναι ο επιτελικός «Καλλικρατικότατος» πια νους, υπό τον Υπουργό.

Θυμάμαι πολύωρες αλλεπάλληλες συσκέψεις στην Αθήνα, στις έδρες των περιφερειών, στις πρωτεύουσες  ή στις μεγαλύτερες πόλεις των νομών, για να βρεθεί τρόπος ακύρωσης, του «Καλλικράτη», αλλά και να στελεχωθούν τα αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια με πολίτες που έφεραν το «αντι-Καλλικρατικό»-αντιμνημονιακό προαπαιτούμενο.

Θυμάμαι και τα επιχειρήματα ενάντια στον «Καλλικράτη». Ήτανε ο «Καλλικράτης», είπανε οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ και οι τότε φλεγόμενοι εραστές των αυτοδιοικητικών θώκων,  ο μνημονιακός καμβάς και να κεντηθούν όλοι οι μετέπειτα μνημονιακοί νόμοι, καθ’ ότι ήταν το πρώτο μνημονιακό νομοθέτημα, κάτι σαν έναρξη ενός νέου «πολιτισμού», μιας νέας μανιέρας,  μετά τη συμβολική «πατριωτική» έξαρση του ΓΑΠ, στο Καστελόριζο, τον Απρίλη του 2010. Κι έστεργαν τότε όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο «Καλλικράτης» είναι η κατάργηση και ο ενταφιασμός  της αυτοδιοίκησης.

Θυμάμαι κι ένα άλλο τραγούδι του Οδυσσέα Ελύτη και του Δημήτρη Παπαδημητρίου «Όλα τα πήρε το καλοκαίρι», που δένει με το καλοκαίρι της μνημονιακής συμφωνίας  της 13^ης Ιούλη (μας εκπαιδεύουν στην αλλαγή σκοπών οι κυβερνώντες). Αυτό το καλοκαίρι του 2015, που τα «πήρε» όλα, όσα ήθελε να ελπίζει ο Ελληνικός λαός, μέσα στις 17 ώρες «σκληρής» διαπραγμάτευσης του Α.Τσίπρα, που υπέγραψε ότι πιο καταστροφικό θα μπορούσε να φανταστεί πολίτης αυτής της χώρας. Θυμάμαι κι ένα γέροντα, που βασανίστηκε 17 χρόνια, κάποτε, και δεν υπέγραψε… Τι να συγκρίνω;

Κανένας πολιτικός σχεδιασμός λοιπόν. Μόνο εφαρμοστικοί νόμοι των μνημονίων. Πρόθυμη κυβέρνηση για όλα. Στην οικονομία, στη Δημόσια διοίκηση, στην Παιδεία, στην υγεία, στην άμυνα, στην αυτοδιοίκηση στην κοινωνική οργάνωση. Μνημόνια, μνημόνια, μνημόνια παντού, παραφράζοντας το τραγούδι του Τζίμη Πανούση «Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού»!

Είναι αυταπόδεικτο και προφανέστατο ότι κάθε κίνηση, κάθε πολιτική εξαγγελία, κάθε νόμος θα είναι και μια πέτρα του μνημονιακού τάφου της χώρας.

Κανένας πολίτης και σε κανένα τομέα λοιπόν δεν πρέπει  και δε μπορεί να περιμένει τίποτε θετικό απ’ την εξειδίκευση του 3^ου λεηλατικού μνημονίου. Οι υπουργοί(με γραβάτα ή όχι) θα είναι πολιτικά ευνουχισμένοι και η χώρα θα τείνει σε πλήρη υποδούλωση στη μπότα της Ευρωπαϊκής αλλά και παγκόσμια διακτινισμένης τραπεζιτικής τοκογλυφίας.

Όσο ποιο νωρίς και πιο οργανωμένα ενεργοποιηθούμε ως σύγχρονο πολιτικό δημοκρατικό-αριστερό-πατριωτικό κίνημα και ως λαός ενάντια στη μνημονιακή κατοχή, τόσο αυξάνουμε τις  πιθανότητες να σταματήσουμε το σχέδιο καταστροφής των «θεσμών», να επιβιώσουμε  και να θέσουμε ως προοπτική την αυτοδιάθεση της χώρας,» και τη νέα πολιτική, οικονομική, κοινωνική (και αυτοδιοικητική) εκκίνησή της.

Για να μη φτάσουμε στο σημείο, πλήρως εξουθενωμένοι και παραδομένοι, να (ξανα)λέμε του Διονύσιου Σολωμού τα λόγια, « …και διηγώντας τα να κλαις…»!